هوش مصنوعی: جاهلان چیزهای باارزش را به سادگی و بدون تأمل به دست می‌آورند، اما عاقل‌ها با تفکر و دقت، دانش و معانی عمیق را از منابع بزرگ استخراج می‌کنند.

هوش مصنوعی: حرص و طمع باعث می‌شود که افراد کوتاه‌نظر از منابع فراوانی که در دسترسشان است، به مقدار اندکی قانع شوند و در نهایت از همین مقدار ناچیز نیز نصیبی جز ناکامی نداشته باشند.

هوش مصنوعی: هر گروهی از یک نوع شیرینی و لذتی بهره می‌برد و عابران زائر در حرم به نوشیدن شراب مشغول‌اند.

هوش مصنوعی: جوانان زیبا و تازه ‌رو از سختی‌های زندگی نگران نیستند. آن‌ها مانند گل‌ها، با شجاعت و سادگی، شادی‌ها و غم‌های خود را پشت سر می‌گذارند و هر لحظه زندگی را تجربه می‌کنند.

هوش مصنوعی: چشم‌ها به قدح‌های سفالی ما حسرت می‌برند، در حالی که کسانی که در میانی‌گری مشغول نوشیدن شراب از ساغر جمشید هستند، از آن لذت می‌برند.

هوش مصنوعی: دوستانی که در این میکده همیشه به یک شکل و یک رنگ هستند، مانند گل‌های رنگی از جان خود مایه می‌گذارند و می‌نوشند.

هوش مصنوعی: عاشقان برای فراموشی غم و اندوه خود، به نوشیدن مشروبات روی می‌آورند و با خیالی آسوده، خود را سرگرم می‌کنند تا از دردها و ناآرامی‌های زندگی دور شوند.

هوش مصنوعی: اگر چند نفر که اکثراً بی‌خبرند، در کنار هم جمع شوند و نانی سوخته به دست بیاورند، مانند گل‌های لاله، با هم می‌نوشند و به شادی می‌گذرانند.

هوش مصنوعی: حال و هوای افرادی که به فنا رسیده‌اند و از دنیا دل بریده‌اند، با دیگران متفاوت است. آنها از وجودی عمیق و ناشناخته بهره‌مند می‌شوند و از دریاهای بی‌پایان عدم می‌نوشند، به گونه‌ای که انگار از جرعه‌ای ناب برخوردارند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تنها در زمانی که انسان حقایق عمیق زندگی را درک کرده و از آن‌ها بهره‌مند می‌شود، می‌تواند لذت واقعی را تجربه کند. این لذت مانند نوشیدن شراب از جام خلاء و عدم است، به این معنی که کسانی که از تجربه‌های عمیق زندگی بهره‌مندند، از زندگی بیشتر حال می‌کنند.