غزل شمارهٔ ۳۵۱۲
همه از تاب کمر در خم ایمان دارند
چه خرام است که این سرو نژادان دارند
چون به نیرنگ دل از موی شکافان نبرند؟
صد زبان در دهن این غنچه دهانان دارند
شعله ای هست ز خونگرمی باطن همه را
همچو فانوس چراغی ته دامان دارند
بوسه شان چاشنی عمر ابد می بخشد
آب حیوان همه در چاه زنخدان دارند
خرمن کهنه گل چند توان داد به باد؟
خرمن آن است که این مور میانان دارند
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
همه از تاب کمر در خم ایمان دارند
چه خرام است که این سرو نژادان دارند
هوش مصنوعی: همه به عشق و محبت خود در حال خم شدن هستند. این موضوع چه زیبایی خلق کرده است که این افراد مانند سروهای بلند و خوش قامت راه میروند.
چون به نیرنگ دل از موی شکافان نبرند؟
صد زبان در دهن این غنچه دهانان دارند
هوش مصنوعی: وقتی که با فریب و نیرنگ نتوان از دل عاشقانی که موهایشان را شکافتهاند، چیزی گرفت، پس چرا این غنچههای خوشبو خیلی زبان دارند که از خوشی و زیبایی سخن میگویند؟
شعله ای هست ز خونگرمی باطن همه را
همچو فانوس چراغی ته دامان دارند
هوش مصنوعی: درون همه انسانها شعلۀ گرمی وجود دارد که مانند نوری در تاریکی، آرامش و روشنی میبخشد.
بوسه شان چاشنی عمر ابد می بخشد
آب حیوان همه در چاه زنخدان دارند
هوش مصنوعی: بوسه آنها زندگی جاودان به همراه دارد و آب حیات در چاه جاذبههای زیبایی نهفته است.
خرمن کهنه گل چند توان داد به باد؟
خرمن آن است که این مور میانان دارند
هوش مصنوعی: چقدر میتوان از یک خرمن قدیمی و کهنه شکوفه برداشت کرد؟ خرمن واقعی و ارزشمند آن است که مورچهها در میان آن مشغول به کار هستند و در واقع خود را در آن مشغول میکنند.