هوش مصنوعی: عارفانی که از این مسیر به حقیقت و شناخت رسیده‌اند، به طور کلی از خود و نیازهای شخصی‌شان بی‌خبر شده‌اند تا این که به دانشی عمیق‌تر و آگاهی نسبت به جهان دست یافته‌اند.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که حوادث زندگی مانند دایره‌هایی پیرامون یک مرکز می‌چرخند و انسان‌ها از این تجربه‌ها، قدرت و جایگاهی به دست آورده‌اند.

هوش مصنوعی: چشمان این سوختگان، آب سیاه را آورده‌اند تا از سرچشمه حیات، خبری دریافت کنند.

هوش مصنوعی: سال‌ها مانند دریا بر سر خود کف جمع کرده‌اند تا از عمق حقیقت، گوهر و دانشی به دست آورند.

هوش مصنوعی: مردم سال‌هاست که بارهای سنگین را از دل خود به دوش می‌کشند تا از زحمات و محبت‌های دیگران بتوانند بهره‌مند شوند و ثمره‌ای از آن درو کنند.

هوش مصنوعی: سال‌ها مانند شب در تاریکی غوطه‌ور بوده‌اند و در این حالتی که دچار ظلمت شده‌اند، به دنبال جادوی خاصی از عمق درد خود هستند تا بتوانند معجزه‌ای را از دل رنج‌هایشان بیابند.

هوش مصنوعی: اگر نتوانند از جیب خود چیزی بیرون بیاورند، در دلشان عذر و گناهی ندارند؛ چرا که در خلوت دل، چیزی با ارزش یافته‌اند.

هوش مصنوعی: چشم‌های هوس‌ناک از دو جهان بسته شده‌اند، مانند یعقوب که به دنبال پیراهن یوسف است و به او نظر می‌افکند.

هوش مصنوعی: دل‌هایشان آن‌قدر کوچک و تنگ شده که حتی یک سوزن را هم نمی‌تواند ببیند؛ این امر به این دلیل است که آنها به دنبال هدفی خاص هستند و از آن‌ها دوری کرده‌اند.

هوش مصنوعی: دست افرادی که بیدار و هشیار هستند، به خاطر مشکلات و سختی‌ها، فرسوده و خسته شده است. حالا آن‌ها موفق شده‌اند که از این مکان تاریک و نامناسب، راهی برای خروج بیابند.

هوش مصنوعی: همانند پروانه که در این جشن با سوز دل خود بارها می‌سوزد، من نیز به خاطر عشق و شور درونم بارها رنج کشیده‌ام و به این طریق به کمال و زیبایی دست یافته‌ام.

هوش مصنوعی: از چهره‌ات دل نکن، چون در این کوچه، پری به شدت یافته‌اند، پس با احتیاط قدم بردار.

هوش مصنوعی: مجنون با نگاهی عمیق به دور دست‌ها، غزالان شب و روز را زیر نظر دارد؛ چرا که او به فردی با بینش دست یافته است.

هوش مصنوعی: صائب، از گریه‌های شفاف و عاشقانه غافل مشو، چرا که از هر قطره اشکی می‌توان جواهر و گوهری به دست آورد.