هوش مصنوعی: در زندگی ماده و ثروت به مرور زمان از بین خواهد رفت، اما تجربه‌ها و خاطراتی که از سفرها و رنگ و بوی زندگی به دست می‌آوریم باقی می‌مانند.

هوش مصنوعی: از این باغ زیبا و رنگارنگ که به زیبایی‌اش مغرور است، تنها یک تکه خاکی از تو، ای باد سحر، باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: از بین همه لاله‌های زیبا که در باغ چشم‌نواز اند، درد و غمی که بر دل می‌نشیند، بر روی برگه‌های جان به یادگار خواهد ماند.

هوش مصنوعی: به دوستی که بی‌ثمر و بی‌پیشنهاد است، عشق و لذت واقعی ببخش، زیرا در حساب و ریاضی تنها عدد و حساب خواهد ماند و هیچ نشانه‌ای از سرسبزی و باروری نخواهد بود.

هوش مصنوعی: برای سفر، دل را از این دنیای زودگذر آزاد کن، زیرا تمام وسایل و دارایی‌های این جهان فقط با تو خواهند ماند.

هوش مصنوعی: وقتی که آسمان، وام元素 را از تو پس می‌گیرد، ای آقا به خودت نگاه کن که چه چیزی دیگر باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: پرستارانت برایت تشک و بالشت می‌سازند، اما با وجود این، هرچند که صدها بالش هم باشد، جای تو همیشه خالی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: جهان مانند آینه‌ای است که ما در آن تنها تصاویر و نشانه‌هایی از وجود خود را نشان می‌دهیم. اما این تصاویر و نشانه‌ها تا چه مدت در این آینه باقی می‌مانند؟

هوش مصنوعی: عشق چه تصوری دارد که دل را به حال خود بگذارد؟ همان‌طور که در صدف، مرواریدی بدون شکاف نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: کسی که در راه سختی تلاش نکند و از تلاش و کوششی که لازم است خودداری کند، همچون یک آتش نهفته در دل سنگ باقی می‌ماند و هیچ‌گاه به حقیقت و موفقیت نمی‌رسد. او مانند کسی است که به پای خود آسیب می‌زند، چون بی‌عملی او او را به جایی نخواهد رساند.

هوش مصنوعی: به جای اینکه منتظر فرصتی باشی تا پرواز کنی، بهتر است خودت را برای این کار آماده کنی. در این دنیای پر چالش، نه بالی وجود دارد و نه پرنده‌ای که بتواند پرواز کند، پس باید به خودت تکیه کنی و با تلاش و کوشش، به هدف‌هایت برسی.