گنجور

غزل شمارهٔ ۳۴۷۷

شوق من قاصد بیدرد کجا می داند؟
آنقدر شوق تو دارم که خدا می داند!
تو همین سعی کن ای کاه سبکروح شوی
روش جاذبه را کاهربا می داند
هرکه فرهاد صفت جوهر مردی دارد
تیشه را بر سر خود بال هما می داند
بوته خاری اگر در کف صرصر بیند
دل سرگشته من راهنما می داند
گاه در خواب و گهی مست و گهی مخمورست
چشم پرکار تو کی حال مرا می داند؟
صائب از لاله عذاران چه توقع داری؟
گل ده روزه چه آیین وفا می داند؟

اطلاعات

وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

شوق من قاصد بیدرد کجا می داند؟
آنقدر شوق تو دارم که خدا می داند!
هوش مصنوعی: عشق و شوق من به تو را هیچ کس نمی‌داند، حتی قاصدی که بی درد است؛ فقط خدا می‌داند چقدر به تو مشتاقم!
تو همین سعی کن ای کاه سبکروح شوی
روش جاذبه را کاهربا می داند
هوش مصنوعی: سعی کن که مانند کاه سبکی و آزاد باشی، زیرا که کاهربا (شخصی با قدرت جذب) این روش جاذبه را درک می‌کند.
هرکه فرهاد صفت جوهر مردی دارد
تیشه را بر سر خود بال هما می داند
هوش مصنوعی: چنانچه کسی همچون فرهاد ویژگی‌های برجسته و انسانی دارد، تیشه‌ای که در دست دارد را به عنوان نمادی از قدرت و عزم خود می‌بیند و آن را با افتخار بر سر خود می‌گذارد.
بوته خاری اگر در کف صرصر بیند
دل سرگشته من راهنما می داند
هوش مصنوعی: اگر دل سرگشته من در طوفان سختی، بوته خاری ببیند، به خوبی می‌فهمد که چه راهی را باید برود.
گاه در خواب و گهی مست و گهی مخمورست
چشم پرکار تو کی حال مرا می داند؟
هوش مصنوعی: چشم همیشه بیدار تو، گاهی خوابیده و گاهی سرخوش و مست است، اما چطور می‌تواند حال من را بفهمد؟
صائب از لاله عذاران چه توقع داری؟
گل ده روزه چه آیین وفا می داند؟
هوش مصنوعی: صائب، از لاله‌های زیبا و دلنشین چه انتظاری می‌توان داشت؟ گل‌هایی که عمر کوتاهی دارند، چگونه می‌توانند مفهوم وفاداری را درک کنند؟

حاشیه ها

1401/10/17 13:01
سفید

 

شوق من قاصد بی‌درد کجا می داند

آنقدر شوق تو دارم که خدا می داند...