هوش مصنوعی: کی دل سالک سرگشته به آرامش می‌رسد؟ حرکت و جستجو لازمه راهنمایی در مسیر صحیح است.

هوش مصنوعی: در ابتدای صبح، چشم یکی از عارفان به دنیا باز می‌شود و دل پاک و بی‌آلایش او، گشاینده‌ی مشکلات و دغدغه‌ها است.

هوش مصنوعی: هر غمی یک زمانی دارد و به پایان می‌رسد، حتی اگر مشکلی بزرگ باشد، در نهایت در چند روز حل می‌شود. غم‌ها معمولاً موقتی هستند و نباید طولانی‌مدت باقی بمانند.

هوش مصنوعی: فقر مانند پرده‌ای است که باید آن را درید، زیرا بی‌حوصلگی را احساس می‌کنیم. لباس ما مانند زره‌ای است که زیر قبا پنهان شده و نمی‌تواند ما را به‌طور کامل بپوشاند.

هوش مصنوعی: عاشقان به خاطر دل سوخته‌شان، آوای دل‌دردی ندارند و احساسشان مثل دانه‌ای سوخته است که هیچ نشو و نما و زندگی ندارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که خود را به طور کامل از دست بدهد و به عجز برسد، مشهور می‌شود. مانند ماه که وقتی به طرف نازک شدن می‌رود، به خوبی قابل توجه و نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: پیروان نگران نبودند، زیرا نگران راهنمایانی بودند که در پشت سرشان حرکت می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر از درون خودت بتوانی به درستی عمل کنی، می‌توانی به هر جایی دسترسی پیدا کنی؛ اما اگر نتوانی این کار را انجام دهی، کسانی که به خودشان تکیه دارند، در هر شرایطی حضور دارند.

هوش مصنوعی: در دل انسان، درد و رنجی که از سختی‌ها و مشکلات زندگی ناشی می‌شود، وجود دارد. فردی که در برابر این مسائل ناتوان است، تنها می‌تواند به دعا و درخواست از خداوند پناه ببرد.