هوش مصنوعی: من گل نیستم که کسی به من برگ هدیه دهد، من شعله‌ای هستم که سوختگان را به آتش می‌کشانم.

هوش مصنوعی: باغ من دامنه دشت است و مرز من بالای کوه قرار دارد. من آن شخص نیستم که دارای باغ و دیوار محصور باشم.

هوش مصنوعی: من مانند غنچه‌ای در حال رشد هستم که دچار مشکلاتی هستم، اما با همین حال، به نعمت قناعت و رضایت از روزی‌ام ایمان دارم. آینده‌ام، حتی اگر سخت و پرخاری باشد، هیچ اشکالی ندارد.

هوش مصنوعی: افراد بدبخت و بیچاره را با نور و روشنی خود راهنمایی کن تا وقتی که از این دنیا رفتی یاد و نامت مانند شمعی در قبرستان باقی بماند.

هوش مصنوعی: گل داغی که امروز در شبستان می‌درخشد، ممکن است روزی به کفن و پوشش گل لاله‌ای تبدیل شود که یادآور عذابی است.

هوش مصنوعی: اگر خودت را به خاطر دیگران پایین بیاوری و به کارهای آن‌ها پردازی، در نهایت به یک زندگی زیبا و شاداب نخواهی رسید.

هوش مصنوعی: به تعداد نفس‌هایی که می‌کشی، کار تو شروع می‌شود و از روی حرص، حتی یک تار موی تو نیز مشغول به فعالیت خواهد بود.

هوش مصنوعی: کسی که در زندگی خود به نیکی و کارهای خوب بپردازد، حتی پس از مرگش نیز تأثیرات آن ادامه خواهد داشت. اگر در دل تو ذره‌ای از نیکی باشد، پاداش آن را خواهی دید، پس مراقب افکار و اعمال خود باش.

هوش مصنوعی: عشق بی‌فایده به او توجهی نمی‌کند و نباید انتظار داشته باشی که در انتظارش چیزی برای تو به ارمغان بیاورد.