هوش مصنوعی: درد و رنج یک زخم وقتی بیشتر می‌شود که به آن توجه شود و به آن خندید. این بیان می‌کند که هیچ چیزی بدتر از آن نیست که زخم‌های عاطفی و دردهای درونی را به تمسخر بگیریم.

هوش مصنوعی: هستی را نمی‌توان در نظر عارف به‌راحتی مشاهده کرد، مانند عکسی که در دریاچه‌ای از ناامیدی و محال قابل رویت باشد.

هوش مصنوعی: تصویر در آیینه تنها یک بازتاب است و به جایی نمی‌رود. زیبایی مانند فرشی است که در آن دیده می‌شود و باعث شگفتی می‌شود.

هوش مصنوعی: شور و شوق من به اندازه جنون و آشفتگی مجنون است، حتی اگر فقط یک حلقه چشم باشد که حرکتی دارد.

هوش مصنوعی: حوادث و مشکلات زندگی مرا از تمرکز و هوشیاری خارج کرد. مانند اینکه شیر در زمان استراحتش در مرتع، خواب عمیقی را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: انسان بزرگوار و بخشنده کسی است که بدون زحمت و تلاشی دنیایی را برای دیگران فراهم کند و از این کار احساس خجالت کند.

هوش مصنوعی: تحمل سخنان زشت و بی‌احترامی کردن و سکوت اختیار کردن در مسیر محبت و عشق، همچون تحمل خارهای تند و زننده در راهی است که به مقصود دل می‌رسد.

هوش مصنوعی: در جمعی که ظاهرش درخشان و زیباست، حقیقتاً آن کسی باید حیران و متفکر باشد که به عمق موضوع آگاهی دارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی دلش به عشق کسی گشوده باشد، حتی اگر خاک در چشمانش باشد، او نعمت‌های گوناگونی را خواهد یافت.

هوش مصنوعی: دلگرمی و محبت را به هر کسی نمی‌بخشند، صائب. این احساسات مانند سنگ قیمتی نیستند که هر جا بتوانی پیدا کنی.