هوش مصنوعی: گریه همانند ابری است که از عمق دل انسان برمی‌خیزد و آه و ناله هم مانند گرد و غباری است که به خاطر دوری دل به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: هر کسی نمی‌تواند در دل تاریک و غمگین یک فرد جان تازه‌ای بدمد؛ بلکه این نسیم زندگی‌بخش از دل خوش و شادابی می‌وزد که در آن سعادت و زیبایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: زاهد خشک و بی‌روح، چطور می‌تواند به نغمه و آواز توحید دست یابد؟ این سرود از درختی که دلش ایمن و آرام است، برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: اگر در دل کسی چهره زیبا و دوست‌داشتنی نیست، این چه نوری است که از دل او می‌تابد؟

هوش مصنوعی: هر مانعی که باعث شود علم نتواند به درستی عمل کند، مانند دو پیمانه است که دل را روشن می‌کند و باعث بیداری و آگاهی می‌شود.

هوش مصنوعی: عشق در نهایت ما را از درد و رنج نجات خواهد داد، چرا که این غم و اندوه بزرگ از دل ما برخاسته است.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت موهای بلند کسی اشاره دارد که هر بار که حلقه‌ای از آن را می‌بینی، احساسات و دل‌تنگی‌ها دوباره زنده می‌شود. به نوعی، زیبایی او آن‌قدر تاثیرگذار است که باعث بیدار شدن احساسات عمیق در دل آدمی می‌شود.

هوش مصنوعی: نمی‌توان جلوی فریاد و ناله را گرفت، زیرا این صدا از دلِ داغ‌دیده برمی‌خیزد.