هوش مصنوعی: زمانی که زیبایی آن چهره همچون خطی ظاهر شود، نیکی و روشنی در دید و درک ما از میان می‌رود.

هوش مصنوعی: دل من همچون خطی که بر روی مسیرها باقی مانده، از رد پای تو خالی است. این خط، هیچ نشانه‌ای از غباری ندارد که هرگز از جایی برنخیزد.

هوش مصنوعی: دل خضر و مسیح در آتش غیرت می‌سوزد، زیرا لاله‌ای که از دل خاک شهیدان می‌روید، نمادی از درد و فداکاری است.

هوش مصنوعی: در دنیایی که با وجود غم و یتیمی پر شده، چه انتظاری می‌توان داشت که دل ما از غبار اندوه پاک شود؟

هوش مصنوعی: خضر از سبزه خوابیده، برمی‌خیزد و سریع‌تر حرکت می‌کند، در مقایسه با کسی که به خاطر عشق تو، از جای خود برخیزد.

هوش مصنوعی: من و آن زیبای دلربا که در جمع او، گویی صدای آتش از موجودی ناتوان بلند می‌شود و چیزی نمی‌سوزد.

هوش مصنوعی: هر کس که بخواهد از زمین برخیزد و به کمک دیگران بیفتد، مانند نرگس دوباره سر برمی‌آورد و جوانه می‌زند. وقتی که نگاهش را به جلو بیندازد، از زمین برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: علامت بیداری و هوشیاری نمی‌تواند به سادگی اتفاق بیفتد. حتی اگر صداها و نواهای زیادی شنیده شود، کسی که در خواب غفلت است، بیدار نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اژدها به خاطر طمع داشتن به گنج باارزش، از مسیر خود دور نمی‌شود و اینکه گدا (فقیر) بخواهد از جایی که ممکن نیست و بی‌فایده است، برخیزد و منتظر ثروت باشد، عملی بیهوده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این اشاره دارد که سکوت و خاموشی در مقابل افرادی که بسیار صحبت می‌کنند، می‌تواند صدای قوی‌تری ایجاد کند. به این معنا که نمی‌تواند از یک منبع تنها صدایی تولید شود. در واقع، روابط و تعاملات مختلف باعث تولید صدا و گفت‌وگو می‌شود و خاموشی نیز خواسته یا ناخواسته بر گفتار تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: با سرعت از این مکان پرخطر می‌گذرم، چرا که هر نقطه از وجودم فریاد می‌زند و مرا به شدت می‌آزارد.