هوش مصنوعی: زمانی که انسان به خاطر گناهی که مرتکب شده است، از دلش اشکی پر از پشیمانی بریزد، این اشک شبیه به ابری است که از زمین مرطوب و تر، بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که باده به چشم و دل یک موجود زیبا ریخته شود، همان‌طور که وقتی قطره‌ای آب در صدف قرار می‌گیرد، مرواریدی گرانبها شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هر که از خاک برخیزد و به شکر و لحن شیرین ارتباط برقرار کند، گویی به زیبایی و لطافت پیوسته است.

هوش مصنوعی: افراد حریص هرگز از طمع به طلا و نقره دست برنمی‌دارند. حتی مرگ هم نتوانسته آنها را از خواب بیدار کند و تشنگی در وجودشان همچنان باقی است.

هوش مصنوعی: اگر انسان در غفلت و بی‌توجهی به سر ببرد، مانند موی سفید سگ که نشانه پیری و فراموشی است، هرگز نخواهد توانست از خواب عمیق بیدار شود و به واقعیت‌های زندگی توجه کند.

هوش مصنوعی: خانه کعبه هدف و آرزوی عمیق دل است، حتی اگر از دنیای مادی و ظاهری دور شویم.