هوش مصنوعی: هر کس که زشت کردار و ناپسند است، در نهایت به سوی زشتی‌های بیشتری می‌رود و مانند فردی کور از خواب غیرواقعی نمی‌تواند به واقعیت و بینایی دست یابد.

هوش مصنوعی: اگر فردی جاهل و نادان باشد، هیچ چیز نمی‌تواند ارزش واقعی او را تغییر دهد، درست مانند اینکه مرگ نمی‌تواند ذات کسی را دگرگون کند. خواب نادانی اجازه نمی‌دهد که فردی با دانش و آگاهی از خواب بیدار شود.

هوش مصنوعی: شرم بر این تلاش است که از هیچ چیزی به دامن خود آویختن باشد. این کار آسانی است که فردی از دنیا بیفتد و از آن دور شود.

هوش مصنوعی: هر کس بدون جاذبه و کشش به سمت چیزی حرکت کند، در نهایت به مشکلاتی مانند ماندن و عوارضی مثل آبله پا دچار می‌شود.

هوش مصنوعی: روی در قبله عشق، یعنی تمام جهان به سوی عشق است و جایگاه آن است. مانند بحر که از هر سو در آن جاری است و سیل از هر جا به سوی آن می‌آید.

هوش مصنوعی: رحمت از چهره دل می‌تابد و گناهان را از دل پاک می‌کند، مانند اینکه سیلابی از دل به دریا می‌رود و تیره گی‌ها را می‌زداید.

هوش مصنوعی: هر بادی که به دور سر یوسف بگذرد، موجب می‌شود که زلیخا از دلش آه و ناله‌ای برآید.

هوش مصنوعی: اگر بزرگان به طمع گنج و ثروت دست دراز کنند، مثل پنبه‌ای که وقتی در آب خیس می‌شود، از دریا بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: نور و روشنایی آگاهی و بینش زنده دلان از خاک شهدای وطن شکل می‌گیرد، و گل نرگس نیز از تربت این افراد بصیر و دانا سر بر می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر کسی با دل شکسته به نزد من بیاید، زیبایی خاصی از چهره‌اش به مانند معجزه‌ای که از صورت مسیحا برمی‌خیزد، به چشم خواهد خورد.