هوش مصنوعی: زیبایی بی‌پروا تحت تأثیر خواسته‌ها قرار می‌گیرد، چرا که برقی که قدرتی و ویرانگر دارد، در زنجیر قدرت و ثروت محدود شده است.

هوش مصنوعی: شراب قوی می‌تواند حتی سنگ را هم نرم کند، پس چرا فردی که مست است باید از نگهبانان و ائمهٔ کنترل فکر کند؟

هوش مصنوعی: وقتی که هوا ابری و چمن‌ها پر از گل است، چرا باید انسان با زهد و سخت‌گیری در گوشه‌ای از قفس خود را محبوس کند؟

هوش مصنوعی: کسانی که از نفس خود غافل هستند، نمی‌دانند که چگونه زندگی‌شان می‌تواند پر از ارزش‌ها و گوهرها باشد. غفلت از خود و مراقبت نکردن از درون، همچون غواصانی است که با عدم توجه به عمق وجودشان، از گنج‌های پنهان خود بی‌خبرند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که بتوانی در سکوت مانند سنگی محکم و استوار باقی بمانی، چرا باید کسی در میان گروهی بی‌فایده و نالان همچون زنگی بی‌هدف باشد؟

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند دریا شود اگر گرفتار خواسته‌ها و هوس‌هایش باشد، چون حبابی که در معرض باد و بی‌ثباتی قرار دارد و هیچ ثباتی ندارد.

هوش مصنوعی: کسی که به اندازه‌ی کوه قاف ارزشمند و بزرگ است، اگر یک لقمه‌اش در سفره‌ها بیفتد، مانند مگسی بی‌ارزش و بی‌مقدار خواهد بود.

هوش مصنوعی: حکیم تا زمانی که زندگی می‌کند، چرا باید فردی بدون همدم و همراه باشد؟