هوش مصنوعی: عشق در دل مانند خار و خس می‌سوزد و آرزوها را به رگ و ریشه دل‌ها می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: دل‌های بیدار از این گوشه‌نشینان بپرسند که این چراغی است که در تنهایی و دور از چشم دیگران می‌درخشد.

هوش مصنوعی: هر کس مانند سیاوش که از آتش سالم عبور کرد، بتواند به درستی از دشواری‌ها عبور کند، در آینده به آرامش خواهد رسید. کسانی که امروز نگران فردا هستند، خود را در آتش اضطراب می‌سوزانند.

هوش مصنوعی: گل مثل چراغی است که در اثر نسیم صبح روشن می‌شود و لاله مانند شمعی است که در دل دشت و صحرا می‌سوزد.

هوش مصنوعی: اگر ساحل زیبایی خود را نشان دهد، کشتی از گرمای آفتاب در عمق دریا می‌سوزد.

هوش مصنوعی: وقتی چهره زیبای تو در شب مانند گل درخشان باشد، شمعی جانسوز در دل پروانه‌ای شجاع خاموش نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در دل من، داغ و سختی زندگی مجال آرامش به من نداد، نکند آتش شمعی که از سرما می‌سوزد، اشک‌هایم را به آتش بکشد.

هوش مصنوعی: عشق، به خودی خود از سوی معشوق به فرد نمی‌رسد؛ همانند شمعی که بر مزار پروانه می‌سوزد و دوستی و عشق خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر افراد همدرد و همدل با یکدیگر صحبت کنند، می‌توانند آتش عشق و محبت را در دل یکدیگر روشن کنند. اما شمعی که تنها و بدون همصحبتی می‌سوزد، تنها در رنج و از دست رفتن خود غرق شده است و جای تاسف برای اوست.

هوش مصنوعی: امروز در قانون عشق، کسی کامل است که محبتش نسبت به دوستانش بیشتر از دشمنانش باشد و دلش به خاطر آن‌ها بیشتر بسوزد.

هوش مصنوعی: هر کسی که با دلی سوخته در شب‌ها به یاد خدا و خشیت از عذاب و ترس قبر بپردازد، از وحشت آن مکان امن خواهد بود.