هوش مصنوعی: چند نفر از دوستان به خاطر دوری از هم، غم و اندوه زیادی را تحمل کردند؟ و این زمین، که از خاک ساخته شده، چه اندازه از سیلاب‌ها و ویرانی‌ها آسیب دیده است؟

هوش مصنوعی: نتیجهٔ دوری از آداب و رفتار درست این است که می‌نوشی که حلال نیست برای کسی که آداب را رعایت کند.

هوش مصنوعی: هر کس که لحظه‌ای از چشمه تیغ تو آب بنوشد، زخم جگرش نمایان و دردش هویدا می‌شود و این درد به مانند جوهر ارزشمند در وجودش اثر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دل پاک و خالص باشد، در روح انسان کدورت و آزردگی وجود دارد. دزد بی‌دل، جگر خود را در آغوش نور ماه می‌خورد، یعنی در شرایطی که دل به راستی شاداب نباشد، حتی زیبایی‌های زندگی هم نمی‌تواند تسکین‌دهنده باشد.

هوش مصنوعی: نیکوکاران و حریصان از پی به دست آوردن ثروت و گنج نمی‌برند، مانند ماری که در دور خود می‌پیچد و آرام و قرار ندارد، این بی‌قراری به رگ و جان آنها نفوذ می‌کند.

هوش مصنوعی: در اینجا صحبت از یک جاذبه و سحر خاصی است که در سایه‌ی موی سیاه وجود دارد. گویا این موی سیاه در حال استراحت است و اگر باد بر این مو بخورد، ممکن است هرج و مرج و فتنه‌ای را به وجود آورد. در واقع، زیبایی و جاذبه‌ی آن موی سیاه، می‌تواند احساسات و هیجانات عمیقی را برانگیزد.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند شبنم، دلش را پاک و صاف کند، از چشمه‌ی تابناک خورشید زندگی، نور و انرژی می‌گیرد.

هوش مصنوعی: روزی خواهد آمد که کسانی که بی‌خبر و دور از واقعیت هستند، به یک حقیقت شگفت‌انگیز پی خواهند برد، درست مثل کوزه‌ای که درونش عطری دلنشین پنهان شده و وقتی باز می‌شود، همه از بوی آن بهره‌مند می‌شوند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تصویر سازی از تنهایی و نیاز به عشق یا احساسات عمیق اشاره می‌کند. او به این موضوع می‌پردازد که اگر فردی در قلبش تشنه محبت و وجود کسی باشد، دریا هم نمی‌تواند عطش او را برطرف کند. همچنین با比ان سوزن و چشمه، نشان می‌دهد که حتی کوچک‌ترین منابع نیز در مقابل نیازهای عمیق و واقعی انسانی ناکافی هستند.