هوش مصنوعی: اگر خضر، که شخصیت معروفی در داستان‌هاست، با تیغ شهادت خود را درگیر می‌کرد، به جای آنکه از آب زنده و جاودانه بنوشد، به زندگی ساده و بی‌توقع راضی می‌شد.

هوش مصنوعی: کشتی که در شب طوفانی است، می‌توانست با نگاه گل به چهره محبوبش و بهره‌گیری از لطافت و زیبایی او، آرامش یابد.

هوش مصنوعی: اگر آیینه دل عاشق در غیرت خود می توانست آب خوبی را به نمایش بگذارد، جلوه زیبای معشوق را به صورتش به تصویر می‌کشید.

هوش مصنوعی: در این زمان، هما به آرامی و ناز از سایه جغد بی‌نیاز است؛ جغدی که گذشته‌ها در برابر ثروت و خوشبختی ناز و عشوه کرده بود.

هوش مصنوعی: اینکه دل من در کوی تو جا می‌گرفت و آرام می‌شد، ای کاش بر روی شن‌های روان به جای آن، بنایی محکم می‌ساختم.

هوش مصنوعی: کسی که به سادگی به من نصیحت می‌کرد، وقتی چهره تو را دید، متوجه شد که اوضاع عوض شده و نظرش تغییر کرد.

هوش مصنوعی: قبل از این که معلم قلم را به دست او بدهد، آن فرد با قامت زیبا و دلربایش در حال تمرین و آماده‌سازی برای روز قیامت بود.

هوش مصنوعی: بدون لب‌های سرخ تو، صائب، دلش به یاد تو دلتنگ است و مانند گلی که در نگاه می‌آید، حسرت و آرزو را به نمایش می‌گذارد.