هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی زیبایی‌های خود را در دل ما به نمایش بگذاری، باید آینه را برعکس کنی.

هوش مصنوعی: اگر بدانی چقدر مشتاق آغوش تو هستم، نامه‌ی شوق من را با نوار قبا خواهی بست.

هوش مصنوعی: تو که در خانه‌ات آینه‌ای نداری، پس در دل و چشمان من، آرامش و مکانی برای خودت کجا خواهی یافت؟

هوش مصنوعی: زمانی که عشق و زیبایی به اوج خود رسیده است، اگر می‌خواهی به دل شکسته ما رحم کنی، باید به ما توجه بیشتری داشته باشی.

هوش مصنوعی: با چهره‌ی زلال و بی‌آلایش خود، بر زخم دل کسانی که در تلاش‌اند، افزوده می‌کنی. در زمانه‌ای که همه چیز به خط و نشانه است، چه کار می‌توانی بکنی؟

هوش مصنوعی: پای نازک و زیبا را به هر گونه زینت آلوده نکن؛ اگر قصد عبور از کنار مقام شهدا را داری.

هوش مصنوعی: دل آدمی که بی‌قید و شرط تو است، مانند زندانی است که در آن فراموشی حاکم است. حالا که دلش با تو پیوند خورده، چگونه می‌توانی یاد کسانی را که فراموش کرده‌ای به خاطر بسپاری؟