هوش مصنوعی: تا زمانی که حیا از چهره آن گل زیبا کنار نرود، هیچ موجودی جرأت نکرده که به آن لعل شیرین، آسیبی برساند.

هوش مصنوعی: غنچه لبخندی زد که دل ما را شاد کرد، اما این شادی همچنان نو و تازه باقی ماند.

هوش مصنوعی: هر که به زیبایی و خوبی نیست، مانند آبله می‌رود و از بین می‌رود، اما ما را، که مانند گوهر هستیم، از صدف خود به بازار نشان نمی‌دهیم.

هوش مصنوعی: چشم بر نوشیدنی خون دنیا دوخته شده است، اما نگاه تو به هیچ کسی نیاز ندارد و به تنهایی مرا بیمار کرده است.

هوش مصنوعی: یوسف ما به خاطر فقر و سختی‌هایی که در سرزمین کنعان دارد، مانند دیگران اجناس و چیزهای کهنه‌اش را به بازار نیامد.

هوش مصنوعی: هرکس به دنبال دوستان و همراهان ارزشمند خود می‌گردد و به آنها اهمیت می‌دهد، ولی صائب به این فکر نیست که دیگران درباره او چه نظری دارند.