هوش مصنوعی: هر جایی که آن دختر با موهای زیبایش حضور داشته باشد، آرامش و خوشی از زندگی رخت برمی‌بندد و هیاهو و آشفتگی جاگزین آن می‌شود.

هوش مصنوعی: باغی وجود دارد که تا روز قیامت، عرق شرم بر روی گلبرگ‌هایش می‌ریزد و به زیبایی‌اش می‌افزاید.

هوش مصنوعی: دامن او به دلیل ندامت و پشیمانی درگیر خاری شده است، او که با چشمان بازیگوشش به سادگی از کنار عاشق می‌گذرد و توجهی به او ندارد.

هوش مصنوعی: دامن زیبایی تو آن‌قدر پاک و معصوم است که آرزو و خواسته‌های من در دل بلبل هم نمی‌گنجد.

هوش مصنوعی: من به حریمی که در آن از آرزوهای بی‌پایان و تجملات حرف زده می‌شود، پای ارادت نمی‌گذارم.

هوش مصنوعی: حسرت و اندوه ما چنان عمیق و شدید است که از آسمان‌ها نیز فراتر می‌رود. همچون سیل قوی و قدرتمندی که وقتی از یک پل پایین می‌آید، همه چیز را با خود می‌برد.

هوش مصنوعی: کشتی عقل در این گرداب مشکل و چالش، دچار آسیب و مشکلات است. کسی را که دلیر و شجاع باشد، پیدا نمی‌شود که از شراب غم و مصیبت عبور کند و جان سالم به در ببرد.

هوش مصنوعی: در هر کوچه و گذری، افرادی هستند که ممکن است به طمع دزدی و تبهکاری پنهان شده باشند. بنابراین لازم است با احتیاط و دقت از کنار چیزهای ارزشمند عبور کنیم.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد از عمر ارزشمند خود بهره‌مند شود، زمان مناسب برای این کار نیست و باید از سرزمین‌های دوردست مانند کشمیر و کابل عبور کند.