هوش مصنوعی: هیچ کس از دیدن آن سیب زیبا جان سالم به در نمی‌برد؛ این میوه ترنجی است که هر کس آن را بچشد، جانش به خطر نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: آرزو و رغبت از زیبایی به وجود می‌آید و انسان را بیشتر از عشق سیراب می‌کند. اما کودک، که هیچ‌چیز از دنیای زیبایی ندارد، از باغ چیزی به دست نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: هر کس که مثل غنچه به درون خود فرورفته باشد و نتواند با دنیا و چالش‌هایش روبه‌رو شود، نخواهد توانست به خوشبختی و موفقیت واقعی دست یابد.

هوش مصنوعی: اگر مورچه‌ای در بهشت نیاز خود را به سلیمان نگوید، بی‌نیازی‌اش را نمی‌تواند در زیبایی رخش حس کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی در پی کسب معرفت و هدفی باشد، تنها چیزی که او را به پایان می‌رساند، سوختن و فداکاری است. هیچ‌کس غیر از پروانه در این راه نمی‌تواند به مقصد برسد.

هوش مصنوعی: هیچ یتیمی در دل ندارد که عشقش به مدرسه نرود، چرا که غربت و دلتنگی تا ابد او را آزار نخواهد داد.

هوش مصنوعی: نوشیدن شراب تلخ کمتر از ویژگی‌های پنبه‌ی مینا نخواهد بود و نرمی بالش هم نمی‌تواند خواب آشفته را از سر بگیرد.

هوش مصنوعی: هیچ موجودی که به قناعت و رضایت خود پایبند باشد، نمی‌تواند در دنیای شیرینی و لذت، با تلخی کسی مقابله کند.

هوش مصنوعی: اگر اهل دل هستید، با سکوت و بدون صحبت کردن به زندگی ادامه دهید، چرا که کسی که واقعاً در حال جشن و شادی است، نیازی به نمایش خوشحالی‌اش ندارد و لبخندش به طور طبیعی و بی‌صدا نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: کیست که برای جان‌های پریشان و دردمند خود سوگواری کند؟ آیا یوسف مصر اگر در زندان سختی نمی‌کشید، به جایگاه بلند و مقام خود دست می‌یافت؟

هوش مصنوعی: از میدان جنگ دوری کن و به سر خود نرسید، چرا که تا زمانی که کسی جان خود را فدای میدان نبرد نکند، هیچ چیز به دست نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: از آن سوز و گداز عشق، جهان را محزون می‌کند، زیرا هیچ‌کس نمی‌تواند به وصال معشوق واقعی برسد.

هوش مصنوعی: حیرانی و شگفتی که در چهره صائب وجود دارد، همان بخشی است که او از زندگی خود دریافت کرده و مانند شبنم که از باغ جدا می‌شود، فقط احساس حیرت و شگفتی را با خود به همراه دارد.