هوش مصنوعی: افکار و نگرانی‌های من به قدری زیاد است که حتی در طول روز هم آرام نمی‌گذارند و شب‌ها هم خواب راحت را از من می‌گیرند.

هوش مصنوعی: هر فردی که دلش وابسته به نام و جایگاهش باشد، هرگز نمی‌تواند با خیالی راحت و بدون دغدغه در دیوار یمن سکونت کند.

هوش مصنوعی: سر زلفی که در شام غریبان دیدم، هیچ آدمی را از درد و رنج دور نکرد.

هوش مصنوعی: اگر گل از زیبایی خود در چمن خجالت بکشد، آرزو در دل پرندگان چمن شکل نخواهد گرفت.

هوش مصنوعی: وقتی که ستاره سهیل می‌درخشد، قلبم از شرم می‌لرزد، زیرا نگرانم که کسی به آن سیب زیبای چانه‌ام دست نزند.

هوش مصنوعی: یک روزی نیست که خورشید درخشان دوباره به آسمان نیاید و به خاطر همین، آسمان مرا از غم و دلتنگی رها نکند.

هوش مصنوعی: من به خاطر زیبایی و جذابیت چشم‌های سیاه تو به شدت حیران و گیج شده‌ام. این چشم‌ها چنان ساکت و خاموش هستند که انگار کسی را به صحبت و گفتگو وا نمی‌دارند.

هوش مصنوعی: وقتی که در سکوت به درون خود فرو می‌روم، آیا می‌توانم خودم را کنترل کنم؟ چون احساسات و افکار من به قدری قوی هستند که نمی‌گذارند حرفی از دلم بیرون بیاید.