هوش مصنوعی: من هرچند کوچک و ناچیز هستم، اما دل در گروی وصال خورشید دارم و وجودم به پیوندی اساسی و عمیق با جاودانه‌ها مرتبط است.

هوش مصنوعی: خانه ما مانند ریگ روان و ناپیداست و اگر نه، هر کاروانی راهی به سوی مقصدی دارد.

هوش مصنوعی: دردی که انسان برای درمان آن تلاش می‌کند، خود به نوعی بی‌درمان است؛ چرا که هر دردی که تجربه کرده‌ایم، در واقع دارویی دارد یا راه حلی برایش وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر دریا به گوهرهایی که در صدف دارد، افتخار می‌کند، باید بدانیم که دشت و بیابان هم نشانه‌های زیبایی و ارزش‌های خاص خود را دارند.

هوش مصنوعی: دل من به سمت خرابات (محل فسق و گناه) کشیده می‌شود و این احساس من را راهنمایی می‌کند. حتی اگر خانه کعبه مکان قبله و عبادت باشد، برای من این کشش و احساس درونی اهمیت بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اتهام و نسبت دادن نادرست به افراد، به ویژه اگر کسی مقام و شخصیت اجتماعی داشته باشد، بسیار ناپسند و غیرقابل قبول است. این سخن نمی‌تواند به افرادی که شایستگی و مقام دارند، نسبت داده شود.

هوش مصنوعی: اهل ریا در صف‌ها، از دیگران جلوتر است؛ زیرا هر کسی که دارایی و ظاهر زیبا دارد، معمولاً بیش‌تر توجه‌ها را جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که قلبی پاک و نیکو دارد، هرگز نمی‌تواند راحت بخوابد و آرامش را تجربه کند، چرا که افکار و اندیشه‌هایش او را از استراحت باز می‌دارد.

هوش مصنوعی: بر این باور باش که کسانی که از لذت‌ها و خوشی‌های زندگی بهره‌مند می‌شوند، به‌ندرت اجازه می‌دهند که دیگران از دستشان بیفتند. هر کسی که مانند جامی، از بوسه و محبت بهره‌مند می‌شود، باید از زندگی لذت ببرد.

هوش مصنوعی: در یک محفل، هر کسی صدای خاص خود را دارد و نمی‌تواند خود را با دیگری مقایسه کند. هر فردی باید به صدای خود افتخار کند و بداند که گوش‌ها و دل‌های مختلفی وجود دارد که به هر صدایی واکنش متفاوتی نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: دوستی که در حالت مستی و غفلت قرار دارد، از اشتباهاتش آگاه نیست. اما می‌توان دریافت که او دلش به چیزی یا کسی وابسته است و به آن اتکا کرده است.

هوش مصنوعی: صائب می‌گوید که این شعری که بیان می‌شود، همانند غزلی از حافظ است که در آن عشق به زیبایی و هنرمندی توصیف شده و این عشق موسیقی خاص و جذابی دارد.