هوش مصنوعی: هر کسی که مانند زانوهایش به خود توجه دارد، در طول روز و شب همیشه به زیبایی و شگفتی‌های طبیعت نگاه می‌کند و از آن لذت می‌برد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از خرد و دانش بی‌بهره باشد، به وسیله نوشیدنی که درمانش است، خود را تسکین می‌دهد.

هوش مصنوعی: چرا اشک مانند مایع نقره‌ای در چشمانم با این سرعت جاری می‌شود؟ گویا این اشک در آینه به دنبال جایی برای آرامش است.

هوش مصنوعی: کسی که در شرایط سخت و دشوار به من کمک کند، کجاست؟ مثل این است که بر دیوار تکیه زده‌ام و در دامنم خار دردناکی دارم.

هوش مصنوعی: چه کسی در این چمن سبز، به سیاه روزی من توجه دارد؟ دل من یاد و حسرت داغ لاله‌ای را در خاطر دارد.

هوش مصنوعی: اگر خضر، پیامبر معروف که برکت و زندگی را به همراه دارد، به سرچشمه‌ی جاودانگی و حیات رسیده باشد، باز هم انسان‌های عادی در دل شب دچار اضطراب و تشنگی هستند و در جستجوی آرامش و رفع خستگی می‌باشند.

هوش مصنوعی: اگر چهره صائب رنگ و زیبایی‌اش را از دست بدهد، جای نگرانی نیست. باید شکرگزار باشیم که مژه‌های او همچنان زیبایی دارند و شبیه به لاله هستند.