هوش مصنوعی: چشمی که زیبایی‌های دل‌انگیز را می‌بیند، از دنیای ظاهری و عذاب‌های آن رهایی دارد؛ زیرا در وجودش زیبایی و جذابیتی خاص نهفته است که هر گونه چشم‌زدی را دور می‌کند.

هوش مصنوعی: خار در چشم دیده، شبنم را به خاطر حیا خود می‌شکند و چهره هر گلی که نقاب به چهره دارد برملا می‌سازد.

هوش مصنوعی: اگر دل روشن و پاکی داشته باشی، حتی اگر محبوبت به تو توجهی نکند، زیبایی‌های پنهان او از نظر تو با پرده‌ای که مانند آینه است، پوشیده خواهد ماند.

هوش مصنوعی: در این باغ زیبا، چهره دلیر و شجاع به سرخی عرق نشسته است و بویی تلخ مانند گلاب از آن برمی‌خیزد که نشاندهنده تلخی و苦ی در پس زیبایی است.

هوش مصنوعی: شب پر از اندوه و غم، به هیچ وجه پایان نمی‌یابد، ولی صبحی که با شادی و لذت همراه است، به راحتی و با شتاب می‌آید.

هوش مصنوعی: هر کسی که چشمانش پر از اشک و غم باشد، هرگز نمی‌تواند به روشنی و زیبایی خورشید نزدیک شود.

هوش مصنوعی: هر کس که در نظر دارد روز حساب و جزا را، محال است بدون اینکه لحظه‌ها را بشمارد، صبحی طلوع کند.

هوش مصنوعی: زمانی که من با نیت درست و صداقت به دنبال خواسته‌های خود می‌روم، حتی اگر در راه با موانع و مشکلات زیاد مواجه شوم، همچنان پیشرفت و تلاش من ادامه دارد.

هوش مصنوعی: خضر را از چشمه حیات تشنه‌کام به وادی عشق آورد که بسیار فریبنده و مانند سراب است.

هوش مصنوعی: تا وقتی که آبله در پا هست، نمی‌گذارد آرامش را تجربه کنی و با وجود درد، همچنان امیدی برای بهبود وجود دارد.

هوش مصنوعی: شب تار به روشنایی دو خورشید می‌ماند که در انتظار فرا رسیدن صبح است؛ هر کس که در وقت سحر جام شرابی در دست داشته باشد، از این لحظه‌ها بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: زمین ما بستری است که آب آن از چشمان خودمان جاری است؛ وگرنه هر زراعتی که دیدیم، تنها تصویری از چیزهای زودگذر و فانی است.