هوش مصنوعی: عشق و اشتیاق من به زلفی زیبا و پر رمز و راز دلی سرکش و طغیانی دارد و احساسات من مانند آتش است که از دامن روز معاد و قیامت پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: سخن‌های بی‌روح و سرد هیچ تأثیری بر دل پرشور و گرم ندارند. دریا با وجود جوش و خروش خود، از خامی و ناپختگی عطر عنبر نگران نیست.

هوش مصنوعی: آفتاب زندگی ما به هیچ پوششی وابسته نیست و خود را از محدودیت‌ها آزاد می‌داند، زیرا سر و سامان ما به بزرگی و آزادی ماست که برتری دارد و از افتخار به زینت و مقام دوری می‌جوید.

هوش مصنوعی: نادانان چه خیالی دارند که عیب و نقص خود را پوشیده نگه دارند؟ غیر ممکن است که آنها کلاهی را که بر سر دارند، از سر خود بردارند و حقیقت را ببینند.

هوش مصنوعی: تار سبحه به دل هر مویی اشاره دارد، و گره‌ای که در زلف‌ها وجود دارد، بیشتر به رشته‌ای می‌ماند که دارای گوهر است. به نوعی، این تا به مترادف است که زیبایی و ارزش در دل و وجود این پیچیدگی‌ها نهفته است.

هوش مصنوعی: آسودگی قلب ممکن نیست، زیرا از لرزیدن نمی‌تواند رها شود، تا زمانی که زلف خوشبو و دل‌انگیزی در کنار آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: تیغ تو چنان سیراب است که هر بار به زخم دل سوختگان می‌زند، انگار که از طراوت و زیبایی کوثر (آب بهشتی) بهره‌مند است.

هوش مصنوعی: چشم خورشید از چهره تو روشنایی می‌گیرد و وقتی که چهره تو را می‌بیند، نمی‌داند که آینه چگونه می‌تواند آن زیبایی را به تصویر بکشد.

هوش مصنوعی: صائب به خاطر اینکه مضمون شعرش خیلی دردناک و سوزان است، نامه‌اش به اندازه‌ای خطرناک و پر از احساس است که می‌تواند مانند بال سمندر، لطیف و آسیب‌پذیر باشد.