هوش مصنوعی: مشکلات و بندهایی که شخص دارد، در زمان مناسب خود، حل می‌شوند. مانند غنچه‌ای که بی‌دلیل به نسیم صبحگاهی احساس gratitude می‌کند.

هوش مصنوعی: صدای زنگ که نشانه‌ای از روشنی و آگاهی است، در خانه‌مان تبدیل به یک جغد می‌شود که نشانه‌ای از غم و تنهایی است. به این ترتیب، در فضایی که باید پر از زیبایی و روشنایی باشد، سایه‌ای از ناامیدی و تاریکی حاکم می‌شود.

هوش مصنوعی: درد و رنج عمیق ما به راحتی بیرون می‌آید و در دنیای ما، نشانه‌ای از غم و اندوه مثل جغدی در فضایی آرام و دلنشین حضور دارد.

هوش مصنوعی: دل نمی‌تواند از معشوق خود روی برگرداند؛ هر جا که قبله باشد، آن دل همواره به سمت قبله متوجه می‌شود.

هوش مصنوعی: دل سرگشته‌ی من نمی‌داند که آهوی وحشی کجا می‌رود و از سایه‌اش هیچ خبری نیست.

هوش مصنوعی: افراد با دیدگاه محدود فقط به ظاهری که دور از آن است توجه می‌کنند، در حالی که حقیقت و زیبایی واقعی در همه جا وجود دارد و همیشه در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: حلقه‌ای که بر گردن فتراک افتاده، به مانند دامن دشت می‌باشد و تو شکارچی هستی که در حال رها کردن شکار خود هستی.

هوش مصنوعی: نیم آن پرنده، که آزادانه می‌تواند پرواز کند، مثل سروی به من آزادی و رهایی می‌دهد، اما من در حالتی هستم که مانند یک انگشتر به پایم بسته شده‌ام.

هوش مصنوعی: من در این راهی که در آن هستم، به دنبال چیزی هستم که حتی آسمان هم برای پیدا کردنش زحمت می‌کشد و پاهایش تاول می‌زند.

هوش مصنوعی: کسی که در این بیابان دشوار و پر پیچ و خم پیش می‌رود، در مسیر خود به مشکلات و موانع برمی‌خورد و در این حال از خداوند کمک می‌طلبد.

هوش مصنوعی: شاه دریوزگی، یعنی نیاز و تلاش برای رسیدن به آرزوها، از فقیران الهام می‌گیرد و کسانی که به درویشان و نیازمندان توجه کنند، به مقام و جایگاه بلندتری خواهند رسید.

هوش مصنوعی: ای کاش افکار ما هم در دل او جایی پیدا می‌کرد، همان کسی که همیشه در خیال ما حضور دارد.

هوش مصنوعی: سختی و دشواری‌های مسیر باعث می‌شود که رهرو، در مواجهه با مشکلات و چالش‌ها، تحمل بیشتری پیدا کند و به این ترتیب، زحماتش به نوعی به نرمش و لطافت در روح و روانش تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که در برابر آتش شور و شوق دارد و به یاد عزیزانش اشک نمی‌ریزد، چه زمانی خواهد رفت و برای یادبود شهدا نوری به خاکشان خواهد افکند؟

هوش مصنوعی: اگر عمر به سرعت باد بگذرد، پس چیزهای بی‌ارزش و دانه و کاه به آسانی از هم جدا می‌شوند.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، یک چیز کم‌ارزش مانند کاه می‌تواند با توجه به نظر و نگاه انسان‌های بزرگ و شریف، ارزشمند و با اهمیت جلوه کند.

هوش مصنوعی: در این مسیر، کسی که بیناست و می‌تواند ببیند، به عصا نیاز دارد؛ یعنی حتی کسانی که بینا هستند باز هم در این راه به کمک و راهنمایی نیاز دارند.

هوش مصنوعی: در بیابان، شب‌ها کسانی که در جستجوی راه هستند، به کمک من می‌آیند و نفس‌ام که در حال تمام شدن است، آنها را هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در اثر عبادت و بندگی خسته و خمیده شود، به سمت خواسته‌ها و دعاهای خود متوجه می‌شود و همچون قبله و مکان مقدسی برای دعا قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: فکر درست و هوشمندانه سخنی نیست که بتواند تشنگان را سیراب کند. هیچ‌گاه نمی‌توان از آن به آب زندگی دست یافت.