هوش مصنوعی: زمانی که دل آدمی در آشفتگی و بی‌قراری است، می‌تواند به سادگی و به سرعت تحت تأثیر قرار گیرد و در دام ترس و ناامیدی بیفتد. به بیان دیگر، در مواقعی که انسان دچار اضطراب و پریشانی می‌شود، ممکن است به سرعت به وضعیت‌های ناخوشایند و فراری تبدیل گردد.

هوش مصنوعی: هرگز بدون فکر و بررسی، چشمانت را در این مکان عبرت‌آموز باز نکن، زیرا در اینجا ترازوی پادافره نیازی به دقتی بسیار ظریف دارد.

هوش مصنوعی: آدمی که همچون درخت سرو با استقامت و ثبات در کنار جوی آب زندگی کند، زودتر می‌آموزد که چگونه آزادانه و با آرامش زندگی کند.

هوش مصنوعی: در نهایت، همه ما به خاک می‌رویم. خوشا به حال آن خاکی که تبدیل به جام یا سبو می‌شود.

هوش مصنوعی: دل سوخته، از حرکت مژگان اشک می‌ریزد، مانند قلمی که در دست کسی است که دچار نفاق و دورویی شده.

هوش مصنوعی: زخم‌هایی که از بی‌توجهی می‌خورم، تنها متعلق به من است. این زخم‌ها مانند آبی نیستند که هر روز در جوی جاری شود و به فراموشی سپرده شود.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره را به هر دسته گل می‌دهند تا بر اساس آن، رفتار پسندیده‌ای ایجاد شود؟

هوش مصنوعی: برای روشنی و روشندلی ما، تنها یک نفس گرم کافی است. چشمان یعقوب با بویی پر از نور می‌شود.

هوش مصنوعی: از دو جهان تنها تماشای تو برایم کافی است؛ آنقدر وقت صرف می‌شود که حتی زمانی برای وضو گرفتن نداشته باشم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از آن چشم‌پوشی نکنی، در قلبت مانند آینه‌ای از زیبایی او نمایان می‌شود.