هوش مصنوعی: وقتی که سر به تسلیم و آرامش بدهی، دل آشفته‌ات به نظم می‌آید و چشمانت که در حیرت و سردرگمی بودند، دیگر پریشان نخواهند بود.

هوش مصنوعی: وقتی دل در آشفتگی و نگرانی باشد، بدن مانند زندانی خواهد بود. پس به خودت رسیدگی کن و آرامش پیدا کن تا زندگی‌ات به باغ و گلستانی شاداب تبدیل شود.

هوش مصنوعی: افراد نادان از فرصتی که به دست می‌آورند بهره‌ای نمی‌برند و مانند پسته‌ای پوچ هرگز نمی‌توانند شاد و خندان باشند.

هوش مصنوعی: چه درد و رنجی می‌کشی وقتی که شمشیری بر صورت زیبا و جذاب تو فرود می‌آید؟ چون هیچ نشانی از کفر و بی‌دینی وجود ندارد که بتواند تو را مسلمان کند.

هوش مصنوعی: قمری از درخت سرو به آرامی بالا می‌رود، در حالی که از شدت خوشحالی و شگفتی، انگشت خود را به نشانه علامت‌گذاری در محاسباتش بالا می‌برد تا نشان دهد که درخت تو چگونه به زیبایی و نرمی در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: دل من همانند ابری است که وقتی باد می‌وزد، می‌تواند هم جمع و منظم شود و هم پراکنده و آشفته. احساسات من به راحتی تحت تأثیر حوادث قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر بیان می‌کند که به شهر و کمک از دیگران دسترسی ندارد و از درد و رنج خود رنج می‌برد. اما در عین حال، این زخم و درد او به خودی خود، شیرینی خاصی دارد و از ناامیدی در دل بیابان سرشار از شور و شوق می‌شود.

هوش مصنوعی: دل آرامش می‌یابد از نوازش‌های لطیف دریا، اگر آب آرامش بگیرد و به مانند پنجه‌ی مرجان زیبایی پیدا کند.