هوش مصنوعی: از دل کسی که لبخند می‌زند، کار بدی برنمی‌آید. مثل اینکه تیر از چنگالی که با نوازش ساخته شده، پرتاب نمی‌شود.

هوش مصنوعی: چشم من هیچ اختیار و انتخابی ندارد و وقتی که به چیزی یا کسی خیره می‌شود، نمی‌تواند از نگاه کردن به آن دست بردارد. حتی اگر بخواهد از آینه‌ای که او را تحت تأثیر قرار داده دور شود، نمی‌تواند در این حالت حیران و ناباور باشد.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و ظرافت آن چهره، از دیدن آن به شدت دچار احساسات می‌شوم، مانند کودکی بازیگوش که بدون هیچ چیز از باغ نمی‌آید.

هوش مصنوعی: روح تو در زیر پرده، صبحگاهان به شدت می‌سوزد و نمی‌داند که برای آزادی و روشنایی، باید از نور خورشید بهره‌مند شود و به سوی آن حرکت کند.

هوش مصنوعی: ای مژگان زیبا، کنار بگیر از چشمان اشک‌آلود من، چرا که این عشق، به عمق دریا نمی‌رسد و نمی‌تواند از مرجان به خوبی‌ها دست یابد.

هوش مصنوعی: دل غمگین به راحتی شاد نمی‌شود و چاره‌ای برای مشکلات با درد و رنج حل نمی‌شود.

هوش مصنوعی: دنیا به کسی که به یک نفر وابسته نباشد، روی خوش نمی‌دهد. سکندر، پادشاه موفق، از زاییده‌های ناپایدار و بی‌فایده نمی‌تواند به خوشبختی برسد.

هوش مصنوعی: هر کسی که دچار ناز و غم و اندوه است، از تنهایی و انزوا می‌هراسد و نمی‌تواند از بند زندان آزاد شود.

هوش مصنوعی: از جان پاکی که در بدن مادّی قرار دارد، انتظار آرامش نداشته باش، زیرا که در این تن خاکی نمی‌توان از ارزش‌های ناب و درخشان برخوردار بود.

هوش مصنوعی: اگر انسان بتواند بر مشکلات و سختی‌ها صبر کند، می‌تواند به روشنایی و زندگی بهتر دست پیدا کند؛ زیرا هیچ گاه از تاریکی، چیزی خوب و مفید به وجود نخواهد آمد.