هوش مصنوعی: تا زمانی که دل پاک و صاف نشود، جان از بدن جدا نخواهد شد. و تا زمانی که یوسف از زندان آزاد نشود، او هم به مقام والایش نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: اشک من به قدری شدید است که می‌تواند حتی گودی قبر را پاره کند، و هیچ چیز نمی‌تواند بر قدرت طوفان غلبه کند.

هوش مصنوعی: من در برابر دشمنانم کدام درد و رنج را به نمایش بگذارم؟ که از اشک‌هایم، حتی یک قطره هم نمی‌ریزد.

هوش مصنوعی: وقتی که حیرت به خاطر زیبایی و جذابیت‌ها در دنیا وجود دارد، چرا نور خورشید درخشان از ابرها بیرون نمی‌آید؟

هوش مصنوعی: حیا به قدری انسان را تحت فشار قرار می‌دهد که به خاطر آن، در پوشش و پنهان‌کاری‌ها دچار سختی می‌شود و حتی نمی‌تواند به ز۱یادگی‌ها و شوخی‌های سست و بی‌محتوا توجه کند.

هوش مصنوعی: کدام شب است که از تو شعری خوش رنگ و زیبا نریزد؟ و کدام روز است که دلی شجاع و نیرومند از این نیستان برنخیزد؟

هوش مصنوعی: من تا جایی که می‌توانستم در مسیر هستی تلاش کردم و از این تلاش به شدت خسته و عرق‌آلود شدم؛ اما به راحتی نمی‌توانم از خواب آلودگی و راحتی دل بکنم.

هوش مصنوعی: اگر از میان تمام آه‌ها، فقط یکی تاثیرگذار باشد، باید آن را ارزشمند بشماری؛ زیرا فرصت‌ها و خوشبختی‌های بزرگ همیشه در دسترس نیستند و مانند ماه که از چاه کنعان بیرون نمی‌آید، به آسانی حاصل نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر دل شوری نداشته باشد و در اوج زندگی نشاطی نکند، دیگر حضور خورشید در این جمع گرم و دل‌انگیز فاقد معناست.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از شرم و حیا خارج نشوی، عاشق نمی‌تواند به تو بخوبی نگاه کند و احساسش را ابراز کند.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی و شگفتی او برای ما به نمایش درآید، آنگاه می‌توانیم تغییرات بزرگ و عمیق را ببینیم، وگرنه هیچ تأثیری از این نمکدان ظاهر نمی‌شود.