هوش مصنوعی: از درد و اندوه خود، تاثیر چندانی بر زندگی دنیا نمی‌گذارم. حتی اشک‌هایی که از چشمانم می‌ریزد، در مقایسه با غم‌های عمیق، خیلی کم و ناچیز است.

هوش مصنوعی: به دنبال یاقوتی هستم که بتواند من را سیراب کند، وگرنه خودم نمی‌توانم از کوثر آب بیاورم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر زلف او به شدت آشفته و ناامید شده است و حتی در این تاریکی و بی‌نظمی نیز به هیچ حاکمی همچون اسکندر نخواهم رسید.

هوش مصنوعی: کمال و زیبایی انسان‌های با معرفت در جایی که تنها و دور از دنیا باشند، نمایان می‌شود. چرا که تا زمانی که در یک محیط آرام و بی‌دغدغه نباشند، عطری خوش از آنها منتشر نخواهد شد.

هوش مصنوعی: هر کسی که نتواند با خود کنار بیاید، نمی‌تواند بر دیگران نیز تأثیر بگذارد. حتی موجودی کوچک و ضعیف مثل مور هم اگر نتواند بر خودش تسلط داشته باشد، از او برنمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از خانه‌ات بیرون بیایی، باید با سختی‌ها و مشکلات روبرو شوی، زیرا که نمی‌توانی بدون مواجهه با چالش‌ها و موانع، به هدف خود برسی.

هوش مصنوعی: فضای سینه مانند زندانی است برای دل‌های پرشور و هیجان که وقتی به طغیان و ناآرامی می‌افتند، نمی‌توانند از ارزش‌های درون خود محافظت کنند.

هوش مصنوعی: تو با حالتی مملو از آرامش و شوق به آغوش من می‌آیی، در حالی که دارم می‌فهمم هیچ چیز از درون شیشه‌ای سر بسته بیرون نمی‌آید.

هوش مصنوعی: خورشید به تنهایی آسمان را روشن می‌کند و نیازی به ستاره‌ها ندارد، زیرا بر اثر شانس، چیزی که به انسان می‌رسد، نمی‌تواند از صد لشکر بیفتد.

هوش مصنوعی: با خودداری و کنترل کردن احساسات، نتوانستم از گریه‌ام کاسته و به درمان درد درونم بپردازم. در این بحرانی که احساساتم را در بر گرفته، هیچ کمکی از لنگر نمی‌تواند جلو گیری کند.

هوش مصنوعی: من بی‌تابم و وقتی دردهایم را بیان می‌کنم، آیا کسی به صدای من توجهی می‌کند؟ مثل اینکه آوای خوش یک درخت خوشبو از محفل او بلند نمی‌شود.