هوش مصنوعی: کدام چهره‌ی آتشین و جذاب به این خرابه می‌آید؟ که از دیوار و در این مکان، بوی پروانه‌ها به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که بهای خون شهیدان به من می‌رسد، زیرا درد و رنجی که بر من وارد می‌شود، در نهایت به شکل خشکی و کثیفی و با شیشه و پیمانه‌های مختلف به من تحمیل می‌شود. این به نوعی به نحوه‌ی تاثیر و پیامدهای فاجعه‌های انسانی و جنگ‌ها بر زندگی افراد اشاره دارد.

هوش مصنوعی: امشب خاکستر وجود من آتش پنهانی زیر پا دارد و در واقع شمعی که نزدیک من است، به مانند پروانه‌ای می‌درخشد و نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی پرداخته که شخص به‌قدری شفاف و درخشان است که گویی از دنیای خوشی و سرمستی بیرون آمده. او به قدری زیبا و روح‌افزا به نظر می‌رسد که انسان تصور می‌کند از مکانی پر از شادابی و نوشیدن شراب ظاهر شده است. حضور او چنان دلنشین و تاثیرگذار است که همه را مجذوب خود می‌کند.

هوش مصنوعی: دریا به خاطر حال و هوای خوبِ امروز، خود را به این حالت درآورده که گویی ابری در بهار با نشاط و شادی می‌آید.

هوش مصنوعی: در اثر نوشیدنی که مصرف کرده‌ام، تفاوت‌های میان کفر و دین آن‌قدر کم‌رنگ شده که بویی مشابه بوی عطر معبد از تسبیح به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از لحن تند و انتقادآمیز درباره این اراده دوری کند، دیگر چه مانعی دارد که به سادگی و بدون تزویر به دیوانگان نزدیک شود؟

هوش مصنوعی: هرگز نگذار کسی به زیر این دیوار پستی بیفتد، زیرا اگر از هر جایی سیلی بیفتد، این ویرانه را می‌پیماید.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم نصیحت یک دلسوز را نشنیده بگیرم؟ در ذهنم بوی خواب مرگ از این داستان به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد اگر جان انسان با تیر عشق خارج شود؛ چون وقتی مهمان به خانه‌ای می‌آید، صاحبخانه خود را بیرون می‌آورد.

هوش مصنوعی: ای خار ملامت، از سر راهم کنار برو. زیرا که دیوانگی من مثل سیلی است که از زنجیر رها شده و به پیش می‌آید.

هوش مصنوعی: من چنان غرق لذت و شگفتی از باده وحدت هستم، در این باغ زیبا که برایم فرقی بین گل و خار وجود ندارد و هر دو را یکسان می‌بینم.

هوش مصنوعی: صدای شیر در گذشته برای من همچون نوای نی بود، اما اکنون صدای نعره‌ی شیر در گوشم می‌پیچد.

هوش مصنوعی: اگر جغد بر کلبه من بنشیند، روح بی‌نفس من از این غمخانه خارج می‌شود.