هوش مصنوعی: به راحتی نمی‌توان بر چهرهٔ زرد ما رنگی آورد. در حالی که لعاب زیبای چیزهای دیگر از سنگ به راحتی بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: تپش‌های دل من به آرامی به من می‌گوید که با وجود تلاش برای صلح، نشانه‌هایی از جنگ در راه است.

هوش مصنوعی: اگر یک سیل بی‌پروا و شتابان به دنبال من بیفتد، به همین خاطر است که از خواب عمیق بیدار می‌شوم و پایم روی سنگ‌ها می‌نشیند.

هوش مصنوعی: من اگر در باغ بهشت هم باشم، به خاطر نبود او دیوانه و دل‌تنگ می‌شوم؛ حتی گل و شبنمی که زیبایی دارند، در چشمم مثل دامن سنگین و خالی به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: عشق به زیبایی خالص و نجیب، نوعی هراس به همراه دارد که طوطی در آینه به نظر می‌رسد و این تصویر به رنگ زنگی می‌آید.

هوش مصنوعی: آدم‌های فهمیده و بینا نمی‌توانند از طریق ظاهر چیزها، واقعیت‌ها را درک کنند. آن‌ها می‌دانند که معنای حقیقی و عمیق‌تر از آن چیزی است که به چشم می‌آید و درک این مفهوم به زمان و تجربه‌ای فراتر از ظاهر نیاز دارد.

هوش مصنوعی: از زیبایی و خوبی، نمی‌توان به ناامیدی رسید. اگر دل را سخت کنیم، باید بدانیم که در نهایت، معجزات و نشانه‌های شگفت‌انگیز هم از دل سختی‌ها بیرون می‌آیند، مانند اینکه شتر صالح از درون سنگ ظهور می‌کند.

هوش مصنوعی: من از خاکی که پژمرده است، حتی بیشتر از باد بی‌هدف و سرگردان در رنج و اندوه هستم. درمان درد من از مایعی به رنگ آتش ناشی می‌شود.