هوش مصنوعی: در این بیابان، چه کسی است که به دنبال شکار می‌آید؟ در حالی که آهو بدون ترس و با اطمینان در کنار شیر حضور دارد.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به وصال معشوق، باید دل بیدار و هوشیار باشد. خواب و بی‌خبر بودن مانع از دست یافتن به این عشق است و تنها با عبور از شرایط سخت و شب‌های تار می‌توان به روشنایی و وصال دست یافت.

هوش مصنوعی: از گنجینه‌ای که شبیه الماس می‌درخشد، داغ من به چه چیز می‌تواند تسکین یابد، وقتی که چشمم سیر نمی‌شود؟

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه دل من پر از درد و غم است و این احساسات درونم با هم در clash هستند، صدای ناله‌ای شبیه زنجیر برای دیگران به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: زلف‌های معشوقه، به قدری خوشبو و دلنواز شده که هوای صحرا را معطر کرده و بویی از ناف آهو به مشام می‌رسد، گویی شیر در این فضا حضور دارد.

هوش مصنوعی: تحمل درد و رنج عاطفی کار ساده‌ای نیست و طبیعی است که احساسات عمیق و ماندگار به راحتی از بین نروند. اگر دیر به مرگ برسم، تعجبی ندارد.

هوش مصنوعی: من به خاطر سخنان نادرست و طعنه‌آمیز آسمان‌ها، دلی پر از درد و خون دارم، زیرا حقیقت وقتی به دل می‌نشیند، مانند تیر بر آن اثر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: حتی مرگ هم نمی‌تواند رابطهٔ معنوی ما را از هم بگسلد. هنوز هم صدای ناله‌های زنجیری از بید مجنون به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر اراده و عزم قوی انسان به کمک او بیاید، می‌تواند کارهای بزرگ و دشوار را انجام دهد، اما در غیر این صورت، ممکن است تنها ظاهری ظالم و نیرومند داشته باشد و نتواند به هدف خود برسد.

هوش مصنوعی: اگر کسی که به چیزهایی وابسته است، از آن وابستگی‌ها دست بکشید، دیگر خشک‌دستی که در چنگال مشکلات گیر افتاده، چه کاری از او ساخته است؟

هوش مصنوعی: از شدت ناراحتی و افسردگی، انگار که به خون خود تشنه‌ام، چرا که وقتی شمشیر را می‌بینم، آب دهانم به شدت تر می‌شود.