هوش مصنوعی: دل با چشمان خواب‌آلودش در حال فرار از خطر است، زیرا آن تیغی که به آرامی نزدیک می‌شود، می‌تواند عذاب‌آور باشد.

هوش مصنوعی: میانجی و واسطه‌ای وجود ندارد، نیازمند به خط و دایره نیست. افرادی که عزم و اراده بلندی دارند، به خود این حقیقت را می‌فهمانند و به آن عمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به توصیف یک حالت درونی می‌پردازد که در آن دو حالت متضاد، یعنی مستی و پنهان‌کاری، درگیر هستند. صدای استغفار و طلب بخشش به گوش می‌رسد که نشان‌دهنده‌ی آگاهی از خطاها و نیاز به بازگشت به حالت اولیۀ خود است. به طور کلی، احساساتی مانند جنگ داخلی، شوق و پشیمانی در هم آمیخته‌اند.

هوش مصنوعی: کسی که از هزاران محدودیت و مشکل رهایی یافته و خود را در یک نقطه متمرکز می‌کند، مانند فردی است که با خروج از حلقه تسبیح به آزادی و شرافت می‌رسد.

هوش مصنوعی: تو مانند کودکانی هستی که به دیدن گل از وصالش راضی نیستند و اگر چنین نبودی، می‌توانستی از طریق شکاف دیوار به آن دسترسی پیدا کنی.

هوش مصنوعی: هیچ راهی برای فرار از سرزنش وجود ندارد؛ عاشقان در هر جایی که بروند، نور مهربانی و محبتشان مثل خورشید بر دیوار می‌تابد.

هوش مصنوعی: این نا ممکن است که درد و غم زیبایی‌ها در دل انسان باقی بماند؛ چرا که زیبایی مثل گل‌های رنگین در گوشه‌های زندگی خود را نشان می‌دهد و فراموش می‌شود.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که قلبش زخمی است، به جای آنکه از درد ناله کند، از روی غیرت و شجاعت، خون گرمش را به بیرون می‌ریزد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی گفتارت روشن و صاف باشد، ابتدا باید دل خود را پاک کنی. چون کلمات و سخنان زیبایی که از دل برمی‌آید، مثل تصویر در یک آیینه شفاف، روشنی خاصی دارند.