هوش مصنوعی: اگر از دیدن خورشید در چشم آب تجلی می‌کند، به خاطر رنگی است که لاله دارد و در نظر من مانند خوناب به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در جایی که آتش وجود ندارد و همه چیز سرد و بی‌روح است، چگونه می‌توان از شور و شوق و میل شدید به زیبایی و عشق چشم‌پوشی کرد؟

هوش مصنوعی: هیچ کس در کشتار عشق، لاغرتر از من نیست؛ چنان که از کشته شدن من، خونم مانند آب درخشان و شفاف به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: آیا لب یاقوتی او تا حدی نرم شده که از آثار خط بر آن، کلمات عاشقانه به‌راحتی بر زبانم می‌آید؟

هوش مصنوعی: بخت من از مشکلات و نارسایی‌ها عبور کرد و اکنون در حالی که در ویرانی و بلاتکلیفی به سر می‌برم، مانند سیلاب به سوی من می‌آید.

هوش مصنوعی: دل هوشمند در دوران پیری از غفلت و بی‌توجهی بیشتر دچار لرزش و اضطراب می‌شود، زیرا در زمان صبح، بیشتر کسانی که شب را بیدار بوده‌اند، هنوز خواب هستند.

هوش مصنوعی: اگر من مانند ماهی از آب بیرون بیایم، چه تعجبی دارد که هر موجی در نظرم مانند قلابی که من را می‌گیرد، به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: چشمم از بس که گریه کرده است، آنقدر نازک و لطیف شده که در نور مهتاب، به نظر می‌رسد که آب می‌آید.

هوش مصنوعی: در این ابیات به این نکته اشاره می‌شود که تیر کج نمی‌تواند تحت پوشش بماند و هر چیزی که در باطن نادرست باشد، بالاخره روزی آشکار می‌شود. همچنین سوالی مطرح می‌شود که جنبه‌های ظاهری دین و زهد چه تفاوتی با حقیقت دارند و اینکه چگونه فردی زاهد می‌تواند به سادگی از گوشه‌ای دور دست به ظاهر بیاید و در دل حقیقت را نادیده بگیرد. به این ترتیب، به عمق صداقت و ظاهرگرایی در دین پرداخته می‌شود.