هوش مصنوعی: دل دیوانه به راحتی از سخنان سخت و دشوار متاثر نمی‌شود، مانند سنگی که در برابر نیش زدن کودکان بی‌تفاوت باقی می‌ماند و از شور و نشاط خود در این میخانه کاسته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جیب و دامن کودکان از سنگ خالی نشود، این دیوانه در بیابان نخواهد نشست.

هوش مصنوعی: خاک خام نمی‌تواند آتش بی‌قراری ما را بیافریند و اگر ما در جوش و خروش هستیم، حتی در ظرف هم آرام نمی‌نشینیم.

هوش مصنوعی: از نگاه بد، زندگی به تلخی می‌گراید؛ بنابراین بهتر است که انسان با دانایان و فرزانه‌ها که ممکن است دیوانه به نظر برسند، معاشرت نکند.

هوش مصنوعی: شمعی که در آستین وجود دارد، همیشه اشک‌هایش را می‌ریزد تا گرد غباری بر دل پروانه ننشیند.

هوش مصنوعی: مانند گرد و غبار ناشی از آب دریا، یتیمی بیشتر و بیشتر می‌شود و حسرت و اندوه او همچون گریه‌ای بی‌پایان است که هرگز کم نمی‌شود.

هوش مصنوعی: به خودت هشدار ده که از تنهایی پرهیز نکنی، زیرا زاهد اگر در خانه نماند، چه تأثیری بر دیوار دارد؟

هوش مصنوعی: وقتی روح به کمال برسد، دیگر در قفس بدن نمی‌ماند؛ همچون اینکه وقتی شراب در میخانه به جوش می‌آید، به آرامی نمی‌نشیند.

هوش مصنوعی: در بهار که زیبایی و نشاط همه جا را فرا گرفته، دل ناآرام و تشنه ما نمی‌تواند در مکان‌های مقدس و نمادین آرامش پیدا کند، نه در کعبه و نه در بتخانه. احساساتی که درون ماست، فراتر از این مکان‌هاست و نمی‌توانند ما را سیراب کنند.

هوش مصنوعی: آماده‌‌ی سفر باش، چرا که وقتی قد انسان به خاطر پیری کوتاه می‌شود، آنجا که دیوار کج است، افراد خردمند نمی‌نشینند.

هوش مصنوعی: دل بی‌قرار ما زمانی آرام می‌شود که در زلفی که هر لحظه با پای چوبی شانه نمی‌شود، استراحت کند.

هوش مصنوعی: خوبی نیست که به بی‌گناهی تهمت بزنیم، چرا که در خلوت عاشقانی که به کسی عشق می‌ورزند، این کار ناپسند است.

هوش مصنوعی: کسانی که humble هستند و به زمین تعلق دارند، زندگی و برومندی را به دست می‌آورند. مانند دانه‌ای که برای رشد و سبز شدن، نیاز به زمان و قرار گرفتن در خاک دارد.