هوش مصنوعی: هر کسی در زندگی خود به مقدار نصیبش می‌رسد و مانند گوهری که در دریا غوطه‌ور می‌شود، وقتی سیراب و پر ارزش شد، دیگر در دنیا دوام نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: به خودپرستی و غرور توجه نکن و به سمتی برو که دست خودت را بگیری، چون در شرایط سخت، نشانه‌ها و واقعیت‌ها به طور واضح نخواهند ماند.

هوش مصنوعی: در دل خاکیان، حس انتقام و کینه‌ای وجود ندارد، چرا که درد و رنجی که در دل طبیعت وجود دارد، در گوشه‌های سینه ی دشت و صحرا نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: غم و اندوه هرگز دل افرادی که به خدا توکل دارند را تحت فشار قرار نمی‌دهد؛ مانند کسی که در کنار یک لیوان شراب نشسته باشد و نیازی به نگرانی نداشته باشد.

هوش مصنوعی: چشم تو در روز قیامت توانایی دیدن حقیقت را ندارد و اگر این نور آگاهی را داشت، می‌فهمید که سقوط امروز دیگر فردا باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: زمان بر ما بی‌توجه است و از ناآرامی‌های ما بی‌خبر. بی‌توجهی آن چرخ سنگین دل، هیچ نشانی از کوچکی، مانند رد پای یک مور در سنگ سخت، به جا نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: عشق باعث می‌شود که فرد خود را به چیزهایی پنهان کند و از واقعیت‌ها غافل شود. او نمی‌داند که با این کار زمان و فرصت‌های بزرگ را از دست می‌دهد و نمی‌تواند در دنیای بالاتر و زیبایی‌ها باقی بماند.

هوش مصنوعی: عشق و محبت حتی در سخت‌ترین شرایط هم می‌تواند دل‌ها را به هم نزدیک کند. مانند مجنونی که در بیابان wander می‌کند، او هرگز احساس تنهایی نمی‌کند، چرا که محبت می‌تواند ارتباطات عمیق و دوستانه‌ای ایجاد کند.