غزل شمارهٔ ۳۱۶۴
زخون خوردن اثرهای نمایان باز می ماند
ز آهو نافه، گفتار از سخن پرداز می ماند
زیک هشیار بزم میکشان افسرده می گردد
به اندک مایه ای، شیر از روانی باز می ماند
متاب از سختی ایام روی دل که آیینه
چو گرداند زصیقل روی، بی پرداز می ماند
اگر این است حسن عاقبت مطلب روایان را
به مطلب می رسد هر کس زمطلب باز می ماند
مرو در خون صید لاغر من کز شکار من
همین مشت پری در چنگل شهباز می ماند
رجا و خوف را در هیچ حال از کف مده صائب
که چون یک بال گردد مرغ از پرواز می ماند
غزل شمارهٔ ۳۱۶۳: ز اسباب جهان حسرت به دنیادار میماندغزل شمارهٔ ۳۱۶۵: نصیب خویش هر کس یافت در دنیا نمی ماند
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
زخون خوردن اثرهای نمایان باز می ماند
ز آهو نافه، گفتار از سخن پرداز می ماند
هوش مصنوعی: خونریزی زخمها نشانههایی دارد که هرگز فراموش نمیشوند، همانطور که صحبتهای یک سخنسرا یادگارهایی از خود به جا میگذارند.
زیک هشیار بزم میکشان افسرده می گردد
به اندک مایه ای، شیر از روانی باز می ماند
هوش مصنوعی: در بزم می، افرادی که هوشیار هستند به راحتی تحت تاثیر قرار میگیرند و ممکن است دچار افسردگی شوند. حتی یک مقدار کم از مشروب نیز میتواند حال آنها را تغییر دهد، و مانند شیر که از روانی و شادی خود باز میماند، به حالت ناامیدی در میآیند.
متاب از سختی ایام روی دل که آیینه
چو گرداند زصیقل روی، بی پرداز می ماند
هوش مصنوعی: از سختیهای زندگی غمگین نشو، زیرا همانطور که آینه وقتی صیقل داده میشود، روشن میشود، انسان نیز در شرايط سخت میتواند خودش را بهبود بخشد و به زیبایی دست یابد.
اگر این است حسن عاقبت مطلب روایان را
به مطلب می رسد هر کس زمطلب باز می ماند
هوش مصنوعی: اگر اینگونه باشد که نتیجه نیکو بر اساس گفتههای روایتکنندگان به حقیقت میپیوندد، هر کسی که از موضوع به دور بماند، موفق نخواهد شد.
مرو در خون صید لاغر من کز شکار من
همین مشت پری در چنگل شهباز می ماند
هوش مصنوعی: به شکار نروید، چون صید من (که خیلی لاغر است) با یک مشت زیبای پری در دست باز پروازش شبیه به شهباز میماند.
رجا و خوف را در هیچ حال از کف مده صائب
که چون یک بال گردد مرغ از پرواز می ماند
هوش مصنوعی: همیشه امید و ترس را از دست نده، زیرا اگر این دو را از دست بدهی، مانند پرندهای خواهی شد که یکی از بالهایش را ندارد و نمیتواند پرواز کند.