هوش مصنوعی: حرارت خون من آن‌قدر زیاد است که تیغ او را می‌سوزاند و روشنی گل سرخ من نیز توانسته آب را در جوهرش بسوزاند.

هوش مصنوعی: دل آن چهره زیبا کجا می‌تواند آرامش داشته باشد که از آن صورت چون گل، دل‌باخته و دلبری کند؟ مگر آن دل‌هایی که در شب به یاد او سوخته‌اند، ناراحتی و داغی ندارند؟

هوش مصنوعی: گذشتن از دنیا برای هر کسی آسان نیست زیرا این دنیا مثل دشتی است که می‌تواند حتی روح آهو را نیز بسوزاند.

هوش مصنوعی: با شمشیر خود رحم کن، اگر بر من رحم نداری، زیرا حرارت خون من می‌تواند جوهر را مانند مو بسوزاند.

هوش مصنوعی: در سایه ناامیدی، نور و گرمای خورشید از بین می‌رود، اما آیا چقدر می‌تواند خار و خس کوچک آسیب برساند؟

هوش مصنوعی: آب به خاطر سنگینی دل کسی برنگردد، حتی اگر نگاه او چنان قدرتی داشته باشد که دو جهان را بسوزاند.

هوش مصنوعی: پس از مرگ من، اگر بر روی خاکم گل بریزند، مانند این است که هندی، عطر خود را به آتش بسوزاند.

هوش مصنوعی: بوی خوش عطر او مانند بوی گل‌های بهشتی است و آن چوبی که بوی خوشی دارد، آتش آن به قدری قوی است که همه چیز را می‌سوزاند.