هوش مصنوعی: اگر عزیزم جرعه‌ای از نوشیدنی‌اش را بر زمین من بریزد، من از فرط بی‌نیازی، گوهرها و ارزش‌هایم را به دامن او می‌افشانم.

هوش مصنوعی: آیا می‌تواند ناامیدی‌ها و بی‌تابی‌ها باعث پرواز من شوند؟ اگر نه، چه کسی را دارم که دردهایم را در کوره مشکلات بپاشد؟

هوش مصنوعی: وقتی بلبل از غم دلش ناله می‌کند، بوی زلف پریشان معشوق در فضای گلستان بیشتر می‌شود و این باعث می‌شود که عطر و بوی گل‌ها جذاب‌تر شود.

هوش مصنوعی: کسی از پیچیده شدن احوال من خبر دارد که شب دل پر از درد را به خواب نمی‌برد و به سراغ سوزن می‌رود.

هوش مصنوعی: غبار من به دامن او نچسبید، پس چگونه می‌تواند یتیمی را از دامن خود دور کند؟

هوش مصنوعی: کسی که در دام عشق گرفتار شده، هرگز نمی‌تواند از آن رهایی یابد. چگونه ممکن است درخت نخیلی که خود را تحت فشار دارد، برگ‌هایش را به راحتی و بدون زحمت بیندازد؟

هوش مصنوعی: زلیخا چقدر شرمنده است که یوسف در جایی که او حضور دارد، غبار دیدن یعقوب را بر روی لباس خود پاشیده است.

هوش مصنوعی: چنان تحت تاثیر عشق قرار گرفتم که خون در رگ‌هایم خشک شد. به‌گونه‌ای که ضربان قلبم مثل زندگی عیسی به شدت احساس می‌شود.