هوش مصنوعی: بهار چهره او را هیچ‌کس به درستی نمی‌شناسد و فقط از زیبایی و عطری که در این گلستان وجود دارد، می‌توان این را فهمید.

هوش مصنوعی: خدا می‌داند چه رازهایی در دل محبوب من نهفته است و هیچ‌کس، جز سلیمان، راه ورود به باغ ارم را نمی‌شناسد.

هوش مصنوعی: این افراد نا آگاه به سادگی مقایسه‌هایی می‌کنند که هیچ کس از ویژگی‌های منحصر به فرد و جادوی وجود محبوب واقعی آگاهی ندارد.

هوش مصنوعی: دیدن تو به قدری لذت‌بخش است که انسان را از دیدن دنیا بی‌نیاز می‌کند. در زمان تو، هیچ‌کس نمی‌داند چگونه می‌توان راهی به باغ و بستان پیدا کرد.

هوش مصنوعی: در این بیت به زیبایی و پاکدامنی چهره‌ های زیبا اشاره شده است. می‌ گوید که در زمانه‌ای که حجاب و محدودیت وجود دارد، حتی گل‌هایی که هنوز شکوفا نشده‌اند، نیز مورد قضاوت قرار نمی‌گیرند، و کسی از پاکی آن‌ها خبر ندارد. به طور کلی، به لطافت و ظرافت زیبایی و همچنین به عدم شناخت واقعی از آن‌ها پرداخته شده است.

هوش مصنوعی: در دل شب، لذت‌هایی برای شب‌زنده‌داران وجود دارد که هیچ‌کس از آن‌ها خبردار نیست و در سایه‌ی زلف‌های آشفته، احساسات و تجربیات آنان پنهان است.

هوش مصنوعی: جز چشم بیمارش که در گوشه‌ای از درد اهل بینش را می‌بیند، هیچ‌کس درد دردمندان را نمی‌شناسد و قدر آن را درک نمی‌کند.

هوش مصنوعی: زبان طوطی نوآموز را آیینه درک می‌کند و جز به چشمان حیران هیچ‌کس از ویژگی‌های خط خبر ندارد.

هوش مصنوعی: زبان، مانند نبضی که مسیحا خوب تشخیص می‌دهد، توانایی درک عمیق‌ترین احساسات و افکار را دارد. اما درک حقیقت و عمق کلام تنها برای کسانی که خود سخنور هستند ممکن است.

هوش مصنوعی: دل شکسته و غمگینم را به عشق می‌سپارم، چرا که هیچ‌کس جز خورشید نمی‌داند که در دل من چه گرمی و زیبایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به جز پادشاه والا مقام ایران، جایگاه و اهمیت سخنان و افکار پادشاهان را نمی‌داند.

هوش مصنوعی: خوبان به راحتی بر دل‌های ما تسلط دارند، اما در این دیار هیچ‌کس نمی‌داند که ارزش زیبایی و عشق چقدر است.