هوش مصنوعی: به خاطر بی‌توجهی و ناآگاهی آن شخص بی‌درد، او ارزش ما را نمی‌داند و تنها شیوه‌اش در ارتباط با دیگران، ناز و خودبزرگ‌بینی است.

هوش مصنوعی: از پیچ و تاب خط، فکر و احساس به سراغ آدمی می‌آید که تمام وجودش پر از حسرت است، بر روی کسی که ارزش او را کسی که بینایی دارد، درک نمی‌کند.

هوش مصنوعی: روزی شایسته است که چهره‌ای چون آیینه داشته باشد و زیبایی‌اش مانند طوطی سخنگو باشد، اما به جای آن زنگار و کدورت بر چهره‌اش نشسته است.

هوش مصنوعی: اگر امروز را بکشی، روز دیگری برایم وعده نده؛ زیرا عشق و محبتی که در دل دارم، تحمل تا فردا را ندارد.

هوش مصنوعی: از دندان ندامت، یک ضربه قوی به پشت می‌زند و تنها می‌داند که دامانی جز دامن شب‌ها ندارد.

هوش مصنوعی: احسان و لطف او به قدری گسترده و فراوان است که حتی یک قطره برای خود، کم و ناقص نمی‌بیند و خود را از دریا جدا نمی‌داند.

هوش مصنوعی: زندگی او به گونه‌ای می‌گذرد که تمام دارایی‌اش صرف امور بی‌ارزش می‌شود و او هیچ‌گونه آگاهی از مسائل مهم و معنوی ندارد.

هوش مصنوعی: جدایی از عزیزان و گران‌قدر، به نوعی لذت و خوشی دارد که سنگین‌ترین بارها و سختی‌های زندگی را هم تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر روح و دل انسان را دچار مشکلات و غم‌ها نکنیم، نور و روشنی خود را خواهند داشت و به همین خاطر، حتی در سختی‌ها هم نباید نگران بود چون در واقع، موجودات سرشار از نور هستند.

هوش مصنوعی: به قدری عشق و آرزوی عمیق ما آشکار شده که دیگر هیچ‌کس مجنون را در زمان ما رسوا نمی‌شمارد.