هوش مصنوعی: در کجا کسی مانند یک فرد دانا به ارزش درد عشق پی می‌برد؟ تنها موجودی که در آتش زندگی می‌کند، می‌تواند راز این احساس عمیق را درک کند.

هوش مصنوعی: جدایی از شکارچی وجود ندارد، زیرا تیر کمان او همیشه من را به یاد خودش می‌اندازد و با من همدل است.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم از پشیمانی صحبت کنم؛ زیرا دل من، که نادان و کافر است، لکه‌های گناه را مانند بوی خوش عطر می‌بیند.

هوش مصنوعی: من با شوق به دنبال بیان زیبایی‌ها هستم، اما این زیبایی‌ها به خاطر موانع و حجاب‌های خارجی، مانند سبزه و گیاهان بی‌ربط، پنهان مانده است.

هوش مصنوعی: کسی که به عشق و احساسات عاشق آگاهی ندارد، تصور می‌کند که پریشانی دل او تنها به خاطر زلفی است که از شانه‌اش آویزان شده است.

هوش مصنوعی: از دل‌های نگران و آشفته بپرسید که حال و وضعیت زلف و موهای زیبا چگونه است، زیرا آن‌ها حالت و مضمون زنجیری که در خط قرار دارد را دیوانه‌وار تلقی می‌کنند.

هوش مصنوعی: کسی که بر قناعت و رضایت زندگی می‌کند، حتی اگر مشکلات زیادی داشته باشد، می‌داند که چگونه با مشکلاتش کنار بیاید و از آن‌ها عبور کند.

هوش مصنوعی: دل شکسته کودکان، سنگ‌های مسیر را زیر پا می‌گذارد و اگر نه، راه بی‌پایان جنون تنها برای دیوانگان شناخته شده است.

هوش مصنوعی: من از بدشانسی‌ام راهی برای خروج پیدا نکردم و نمی‌توانم به آن برسیم، وگرنه دود درون خانه‌ام نشان از روزی است که می‌شناسم.

هوش مصنوعی: هرکس با معانی و پیوندهای عاطفی آشنا باشد، مانند دل صائب، نگاه کردن به آشنایان را به‌طور متفاوتی تجربه می‌کند و برای او یعنی یک بیگانه.