هوش مصنوعی: به چه روزی افتاده‌ای که دیگر نمی‌توانی به آینده امید داشته باشی؟ به اینجا بیا و از دلخوری و پشیمانی‌ات کمی اشک بریز.

هوش مصنوعی: از این دریای پُر از زیبایی و ارزش، افسوس نخور و غم نداشته باش. بلکه مثل یک صدف، خود را پر از زیبایی کن و با خود از این لحظات گرانبها ببریم.

هوش مصنوعی: تا جایی که می‌توانی، مشکلات و نیازهای دیگران را حل کن و به آن‌ها کمک کن. اما خودت را در این کار هدر نکن و از خودت غافل نشو.

هوش مصنوعی: شمعی که در این تاریکی قرار دارد، نمی‌تواند به راحتی از این ظلمت خارج شود. بنابراین، با یک آه گرم، باید از وجود آن دود برخیزد و محیط را روشن کند.

هوش مصنوعی: از آغوش کفن، مانند گلی که در صبحگاه بیدار می‌شود، برخیز و اگر می‌توانی دو روزی صبر کن تا بر خمار و حال ناچیز اینجا فائق آيی.

هوش مصنوعی: هیچ کس در روز قیامت دامن تو را نمی‌گیرد، اگر خود را مانند یک غنچه جمع و مرتب کنی و آمادگی لازم را داشته باشی.

هوش مصنوعی: به خاطر دقت و تیزبینی قضاوتگران روز قیامت، از خود شرمنده می‌شوی. خوب نگاه کن به جزئیات و با دقت به کارهای خود در این دنیا توجه کن.

هوش مصنوعی: از روی کسانی که همیشه هستند و از غیب نگاه می‌کنند، شرمنده می‌شوی. فردا، از آلودگی جسم خود در آیینه دل که باید بی‌غبار باشد، خجالت می‌کشی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی زندگی‌ات بدون مشکلات و دردسر باشد، نباید به خاطر زخم‌های گذشته، ناراحتی و تلخی به چهره‌ات بیافزایی.

هوش مصنوعی: به تو فرصتی داده‌اند تا در این دنیا، مثل یک گل درخشان و زیبا به کمال برسی و نقص‌هایت را برطرف کنی و به تمامیت و زیبایی لازم دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: افرادی که تلخی و سختی را تجربه می‌کنند، مانند صائب، این حقیقت را می‌دانند که دستاوردهای زودگذر و خوشی‌های دنیا شبیه به میوه بهشتی هستند. در این دنیا، افراد باید با صبر و تحمل، دردها و مشکلات را به جان بخرند، درست مانند مردانی که با قدرت و استقامت بر مشکلات غلبه می‌کنند.