هوش مصنوعی: دل‌هایی که آرزویی ندارند، آرام و بی‌هیجان هستند، اما دل‌های مردم به اندازه آرزوهایشان دچار درد و رنج می‌شوند.

هوش مصنوعی: از خانه‌ی توانگران به اندازه‌ی متاع دنیوی، دود بلند می‌شود، در حالی که آه حسرت درویش بیشتر است.

هوش مصنوعی: از زنبور عسل متوجه می‌شویم که لذت‌های زندگی، اگرچه دلپذیرند، در نهایت می‌توانند با درد و زحمت همراه باشند.

هوش مصنوعی: سفر می‌تواند رفتارهای خوب و بد را به وضوح نشان دهد، چرا که نقص‌ها و اشتباهات افراد را در موقعیت‌های مختلف آشکار می‌کند.

هوش مصنوعی: در زمانه‌ ما، افراد به جای اینکه به دانش و علم اهمیت بدهند، بیشتر به ظواهر و مسائلی مانند ریش نگاه می‌کنند و این موضوع براشان اهمیت بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: از عمر گذرانده جز حسرت چیزی باقی نمی‌ماند. کسانیکه به زحمت پیری رسیده‌اند، بیشتر شبیه دنبال‌کنندگان یک کاروان هستند تا اینکه به چیزی دست یافته باشند.

هوش مصنوعی: افراد طمع‌کار به خاطر خواسته‌ها و منافع خود، به یکدیگر آسیب می‌زنند. مانند سگی که برای شکار طعمه، دشمنانش را شکار می‌کند.

هوش مصنوعی: نسیم صبح غم و اندوهی ندارد، زیرا سوز دل درویش مانند چراغ خانه‌اش می‌باشد.