هوش مصنوعی: من چه کسی هستم که آرزو در سرنوشتم باشد؟ اگر به سرنوشت من آرزو تعلق دارد، باید به خون شسته شوم.

هوش مصنوعی: اگر زخم عمیق و ناکامم به مرگ بخندد، اگر آرزویم فقط این باشد که از چرخ فلک دست مریم را بگیرم.

هوش مصنوعی: یعنی من هرگز حاضر نیستم که به بتی که سجده می‌کند، احترام بگذارم. چرا باید از سجده کردن بر خاک، آرزو داشته باشم؟

هوش مصنوعی: من هیچ شناختی از دل ندارم، حتی اگر قرار باشد با دوزخ مواجه شوم. زیرا اگر با چهره‌ای شبیه به گندم، بهشتی را آرزو کنم، برایم اهمیت ندارد.

هوش مصنوعی: من تمام عمرم را صرف کاشتن آرزوهایم کردم، اما ندانستم که آنچه به دست می‌آورم فقط خاکستر است و نه ثمره‌ای که امیدوار بودم.

هوش مصنوعی: من آرزو دارم که سر و صورت فردی مانند خورشید باشد و از دو جهان چیزی بخواهم. نه اینکه فقط از کسانی که خواب و آرزوهای کوچک دارند، خواسته‌ام که فقط به سنگینی خود فکر کنند.

هوش مصنوعی: نیمه‌ای از کعبه به خاطر پوشش‌های ظاهری خود، از زرق و برق و غفلت‌ها دور شده است. در اینجا، مانند پرنده‌ای که می‌خواهد پر بکشید و آزاد شود، آرزو به پرواز درآوردن روح و رسیدن به حقیقت را دارد.

هوش مصنوعی: من از اینکه به هیچ‌یک از باورها و دین‌ها وابسته نیستم، خوشحالم. برایم مهم نیست که به کعبه بروم یا در گشت و گذار در آنجا باشم، بلکه آرزوهایم چیز دیگری است.