هوش مصنوعی: نفوذ چشمان سحرآمیز تو که آرام کردن آن ناممکن است، باعث شده که سایه‌ات از دور زمین را در آغوش گیرد و مانند آهو به تو احترام بگذارد.

هوش مصنوعی: من لیاقت ندارم که به تماشای صورتت نزدیک شوم، اما از دور برای ابروهای قشنگت احترام و سجده‌ای در دل دارم.

هوش مصنوعی: زیبایی و ناز تو باعث شده که محبوبان و معشوقان احساس سبکی و راحتی کنند، به طوری که در مقابل ثبات و استحکام تو، هر چیزی دیگر کم می‌آورد و نمی‌تواند به خوبی تو را اندازه‌گیری کند.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم با گلی مانند سمن، نسبت به آن پیکر نقره‌ای فکر کنم؟ وقتی که کنار تو، بستر گل با خارهای نامناسب در اینجا وجود دارد.

هوش مصنوعی: چنانچه نوشته‌ها و آثار مردم به روشنی فهمیده شود، چشمان تو که سخن می‌گویند، بیشتر از قبل می‌درخشند و نمایان می‌شوند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در حل و فصل مشکلات مهارت دارد، کلامش به شیرینی و نرمی همچون موهای توست.

هوش مصنوعی: زمانی که سکندر، با عطش از تاریکی‌ها بیرون می‌آمد، اگر خضر را می‌دید که با شمشیر و دستان نیرومندش در برابر او ایستاده، چه حالتی برایش پیش می‌آمد.

هوش مصنوعی: اگر نیروی جاذبه در دستانت باشد، افرادی که زرنگ هستند می‌توانند به راحتی زیبایی را در پیراهن‌های گل‌دار تو محصور کنند.

هوش مصنوعی: به افرادی که روزهای بدی را سپری می‌کنند، رحم کن، چرا که ممکن است خطی پررنگ، وجود روزهای تاریک را در کمین زیبایی چهره‌ات پنهان کرده باشد.

هوش مصنوعی: من آنقدر جرأت دارم که با وجود بختی ناگوار، امید داشته باشم که از دل پریشان و پاره‌پاره‌ام، شانه‌ای برای گیسوان تو بسازم.

هوش مصنوعی: عملاً غیرممکن است که یاد و خاطره تو از ذهن برود، چرا که زیبایی و جذابیت تو همیشه در دل‌ها باقی مانده است.