هوش مصنوعی: اگر پیامی از محبت و دوستی بر روی کاغذ به من برسد، برای من کافی است. امید و خوش بینی من به خاطر نوشته‌ی آن نامه برقرار خواهد ماند.

هوش مصنوعی: در نامه‌ای که از زندگی پر از احساسات و تجربیات من نوشته شده، تنها صدای قلم کافی است تا مرا به یاد قیامت و روز حساب بیاورد.

هوش مصنوعی: با یک آه عمیق می‌توان دل را از نگرانی‌ها خالی کرد، به اندازه‌ای که تنها یک پیام‌رسان برای انتقال صد نامه کافی باشد.

هوش مصنوعی: از یک فریاد پرشور، صدای فریادهای دیگری برمی‌خیزد و شعله‌ای برای ایجاد گرمی و هیجان کافی است.

هوش مصنوعی: هر سخنوری با کمترین دشواری ممکن است دچار شکست و ناامیدی شود، زیرا برای نوشتن و بیان خود، نیاز به تحمل و صبر دارد و یک ناخن سخت هم می‌تواند برای شکستن یک قلم کافی باشد.

هوش مصنوعی: ای زاهد، در دنیای زرق و برق و وسایل زینتی اسراف نکن، زیرا گنبد و عمامه کافی است برای این که بسیاری از مردگان را به یاد بیاورد.

هوش مصنوعی: سکوت عمیق و بی‌پایان دریا شبیه به جریانی ناپیدا است که نشانه نادانی است. به اندازه کافی است که یک عالم فقط در گفتن علمش ادعا کند.

هوش مصنوعی: در تلاش برای کسب خوشی و زیبایی بوی خوش، چرا مانند عود به سوختن و تحمل درد می‌پردازی؟ نسیم محبت و محبت مردم برای مردان کافی است.

هوش مصنوعی: اندکی غم و ناراحتی می‌تواند ذهن یک سخنران را به هم بریزد و حتی یک مورد کوچک کافی است تا او نتواند به خوبی سخن بگوید.

هوش مصنوعی: من از دلبر خود جدا شدم زیرا که دیگران به شهوات بی‌اساس مشغول هستند. ایاز، عیب محبوب خاص را برای عموم کافی است.