هوش مصنوعی: دل آدم‌های آزاد و رها، از بند آرزوها و خواسته‌های بی‌وقفه آزاد است. حالا، لباسی که آستین ندارد، برای او چه اهمیتی دارد یا از چه چیزی باید بترسد یا نگران باشد؟

هوش مصنوعی: در تلاش باش تا به دور مزرعه‌ات حفاظی بسازی و از کسانی که می‌خواهند از محصولت بهره‌برداری کنند محافظت کنی، زیرا اینجا ممکن است افراد ناپسندی باشند که به راحتی از ثمرات کار تو سوء استفاده کنند.

هوش مصنوعی: ای کسی که در میان ماه نشسته‌ای، من به خاطر عشق تو دیوانه‌ام. به گوش او ناله و زنجیر من همانند فریادهای ناقوس خواهد بود.

هوش مصنوعی: چشم تحسین برای ناله‌های بلبل وجود ندارد. برای بیان درد و رنجش چه نیازی به شعله و آواز است، وقتی که در کنار خار و گیاه‌های بی‌ارزش قرار دارد؟

هوش مصنوعی: گفتن کلمات با تأمل و دقت، انسان را از نیازهای بی‌جای روحی و مادی بی‌نیاز می‌کند. مانند وجود گوهری در دامن غواص که نشاندهنده عمق و ارزش تلاش اوست و به خاطر تلاشش، از افکار و خواسته‌های سطحی دور مانده است.

هوش مصنوعی: حبابی که در دریا یا عمق حقیقت به آن نگاه می‌کنیم، مانند پرده‌ای است که بر روی نفس یا روح انسان قرار دارد، و آسمان آبی، آن را پوشانده است.